گنجور

 
اوحدی

تا با خودی، ای خواجه، خدا چون گردی؟

بیگانه سرشتی آشنا چون گردی؟

جز سایهٔ خویشتن نمی‌بینی تو

ای سایه، ز خورشید جدا چون گردی؟