هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به عشق و معشوقش بیان می‌کند. او خود را مانند خاکی می‌داند که در نور آفتاب معشوقش می‌درخشد. شاعر به نوعی وابستگی و گمگشتگی در عشق اشاره می‌کند و از دل می‌خواهد که درک کند که وی به خاطر معشوقش از خود دور شده و مانند او وجودی ندارد. در نهایت، او از دل می‌خواهد که این احساسات را درک کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به عشق و معشوقش بیان می‌کند. او خود را مانند خاکی می‌داند که در نور آفتاب معشوقش می‌درخشد. شاعر به نوعی وابستگی و گمگشتگی در عشق اشاره می‌کند و از دل می‌خواهد که درک کند که وی به خاطر معشوقش از خود دور شده و مانند او وجودی ندارد. در نهایت، او از دل می‌خواهد که این احساسات را درک کند.
هوش مصنوعی: من مانند خاکم و تو مثل آفتاب هستی، ای دل، شگفت نیست که نور تو بر من بتابد، ای دل.
هوش مصنوعی: من از خودم گم شده‌ام چون تو را یافته‌ام. به من کمک کن، چون مانند من کسی دیگر نیست. ای دل، تو هم این را درک کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.