اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۰ در عالم کج نهاد پر پیچ و خمش یک چیز طلب می‌کنم از بیش و کمش یا معشوقی که وصل او باشد خاص یا ممدوحی که عام باشد کرمش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر در دنیای پیچیده و ناهموار زندگی، چیزی را طلب می‌کند. او یا به دنبال معشوقی است که تنها خود را به او وصل کند، یا ممدوحی که ویژگی‌هایش برای همه شناخته شده باشد.
هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از نابه‌سامانی و دشواری است، من تنها یک چیز را از تمام فراز و نشیب‌ها و کم و زیادهایم می‌طلبم.
هوش مصنوعی: ای محبوبی که او فقط به خاصان دسترسی دارد یا محبوبی که زیبایی و لطفش به همه می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زلفی که همی نهاد سر بر قدمش
بسترد که بد جایگه پیچ و خمش
آنکس که نهاد استره بر فرق سرش
چون استره ننهاد سر اندر شکمش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.