از غایت خودپسندی و خودبینی
عالم همه نیکند و تو شان بدبینی
کس نیست که کس نیست همه کس داند
گر باز کنی دیدهٔ دل خودبینی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از غایت خودپسندی و خودبینی
عالم همه نیکند و تو شان بدبینی
کس نیست که کس نیست همه کس داند
گر باز کنی دیدهٔ دل خودبینی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد خودپسندی و بدبینی انسان‌ها می‌پردازد. شاعر می‌گوید که اگر کسی دقت کند و دلش را باز کند، متوجه خواهد شد که در واقع همه انسان‌ها یکدیگر را می‌شناسند و هیچ‌کس خالی از عیب نیست. با خودخواهی و خودبینی، انسان‌ها نمی‌توانند خوبی‌های دیگران را ببینند.
هوش مصنوعی: به خاطر خودخواهی و خودبینی‌ات، همه افراد را در نظر خود خوب می‌بینی، اما در واقعیت تو در نظر دیگران بدبین هستی.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس وجود ندارد که وجود نداشته باشد، همه چیز را می‌داند. اگر چشمان دل را باز کنی، خود را خواهی دید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چندین که روی و نیک یا بد بینی
گر دیدهوری آن همه از خود بینی
احول که یکی دو دید اگر آن بد دید
تو زو بتری زانک یکی صد بینی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.