اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۵۷
تا خاک در عشق مرا مفرش شد
دیده تر از آب و دل پر از آتش شد
عیش خوش را نهاده بودم بنیاد
افسوس که آن عیش خوشم ناخوش شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از تحولی در عشق صحبت می‌کند. او می‌گوید که خاک عشق او را فرا گرفته و چشمش مانند آب و دلش پر از آتش شده است. او همچنین اشاره می‌کند که روزگاری خوشی را شروع کرده بود، اما متأسفانه آن روزگار خوش به ناگواری تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق مرا در خود گرفت، چشمانم از اشک پر شد و دلم همچون آتش شعله ور شد.
هوش مصنوعی: خوشی را که برای خود بنا کرده بودم، ناامیدانه از دست دادم، چرا که آن خوشی به ناگوار تبدیل شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.