اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۷۰
هر چند چو خاک ره عَناکش باشی
ور باد جفای دَهر ناخوش باشی
زنهار زدست ناکسان آب حیات
بر لب مچکان گرچه در آتش باشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به افرادی که در شرایط سخت و دشوار زندگی قرار دارند اشاره می‌کند. شاعر می‌گوید اگرچه ممکن است در زندگی با مشکلات و ناملایمات روبرو باشی، اما باید مراقب باشی که از دست افراد نادرست و بی‌فایده دوری کنی و خود را محافظت کنی، حتی اگر در آتش سختی‌ها باشی. در واقع، اشاره به این دارد که باید در برابر مشکلات مقاوم بود و از منابع حیات خود محافظت کرد.
هوش مصنوعی: هرچند که مانند خاک زیر پا باشی و با سختی‌های زمانه مواجه شوی، اما ارزش و significance خود را از دست نخواهی داد.
هوش مصنوعی: هوشیار باش از دست افراد نادان و بی‌خبر؛ حتی اگر در آتش هم باشی، نباید آب حیات را به آنها بدهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی
چون باد همیشه در کشاکش باشی
زنهار ز دست ناکسان آب حیات
بر لب مچکان گرچه در آتش باشی
ای دل باید که تو جفاکش باشی
خاک پی خلق را تو مفرش باشی
در وقت خوشی هم کسی خوش باشد
باید که به وقت ناخوشی خوش باشی
چون خاک زمین اگر عناکش باشی
وز باد هوای دهر ناخوش باشی
زنهار! ز دست ناکسان آب حیات
بر لب ننهی، گرچه در آتش باشی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.