اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۲۰
ای نیک نمای بد مسلمان که منم
وای کالبد فساد را جان که منم
هر جا که حدیث بد رود در عالم
آن من باشم تو نیز می دان که منم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان این مفهوم می‌پردازد که او انسانی نیک‌نهاد است اما به دلیل شرایط و آلودگی‌های دنیوی، ممکن است بد تلقی شود. او اشاره می‌کند که در هر جایی که سخن از بدی و فساد به میان بیاید، خود را در آنجا می‌یابد و به نوعی با این موضوع مرتبط است. به عبارتی، او واقعیت‌های تلخ و ناپسند را در زندگی‌اش حس می‌کند، حتی اگر خود نیت و اندیشه‌ای خوب داشته باشد.
هوش مصنوعی: ای جوان نیکو خصال، که خود را مسلمان می‌دانی، من همان کسی هستم که بدن فاسدی دارم و روحی پاک در آن وجود دارد.
هوش مصنوعی: هر جا که داستان یا سخن بدی مطرح شود، در آنجا من نیز حضور دارم و تو باید بدانی که من همان فرد هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.