اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۰۳
ما را چه پلاس و چه طراز اکسون
چه عیش و نشاط و چه غم گوناگون
چون همّت من فرونیاید به دو کون
چه خانقه جنینه ما را و چه تون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر اشاره به ناپایداری و بی‌ثباتی زندگی دارد. شاعر بیان می‌کند که چه در خوشی و چه در غم، وقتی تلاش و همت او به دو دنیا نمی‌رسد، هیچ چیز برایش مهم نیست؛ نه خانقاه و نه مکان‌های دیگر. به عبارتی، عواطف و موقعیت‌های زندگی در برابر اراده و تلاش او بی‌معنا به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: ما چه به لباس و زرق و برق اهمیت می‌دهیم، چه لحظات خوشی داشته باشیم و چه در اندوه و غم فرو برویم.
هوش مصنوعی: وقتی تلاش و اراده من به عالم مادیت نرسد، چه فایده دارد که خانقاه یا مکانی برای عبادت داشته باشم و چه اهمیتی دارد که در جایی باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دارم ز جفای فلک آینه گون
وز گردش این سپهر خس پرور دون
از دیده رخی همچو پیاله همه اشک
وز سینه دلی همچو صراحی همه خون
یک بوسه بدادی بمن ای بت افزون
تا دل بردی ز من بدستان و فسون
گر آنکه همی جان طلبی بوسه بیار
کاتش زآهن بآهن آید بیرون
نازید به گرز گاوسار افریدون
در دست تو گرز شیر سارست کنون
از تو فرق است تا به افْریدون چون
چونانکه ز شیر شرزه تا گاوِ زبون
دلها همه آب گشت و جانها همه خون
تا چیست حقیقت از پس پرده و چون
ای بر علمت خرد رد و گردون دون
از تو دو جهان پر و تو از هر دو برون
ای گنده دهان چو شیر و چون گرگ حرون
چون خرس کریه شخص و چون خوک نگون
چون بوزنه سخره و چو کفتار زبون
چون گربه دهن دریده و چون سگ دون
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.