هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های جهان و خطرات آن اشاره دارد. شاعر به دل خود هشدار می‌دهد که پایش را در دنیای پرفریب نگذارد، زیرا اگر در آن غرق شود، ممکن است دچار مشکل شود و به همین دلیل باید مراقب باشد. اگر پایش در آب فرو برود، دستش او را نجات نخواهد داد. این هشدار نشان‌دهنده‌ی هشدار نسبت به وسوسه‌های زندگی است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های جهان و خطرات آن اشاره دارد. شاعر به دل خود هشدار می‌دهد که پایش را در دنیای پرفریب نگذارد، زیرا اگر در آن غرق شود، ممکن است دچار مشکل شود و به همین دلیل باید مراقب باشد. اگر پایش در آب فرو برود، دستش او را نجات نخواهد داد. این هشدار نشان‌دهنده‌ی هشدار نسبت به وسوسه‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: ای دل، مراقب باش که زیبایی‌های این دنیا تو را فریب ندهد و پای تو را در خطر نیندازد.
هوش مصنوعی: اگر پایت در گل فرو برود، چه کسی دستت را می‌گیرد؟ و اگر دستت را بیرون بیاوری، چه کسی پایت را دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شوخی که به دیده بود دایم جایش
رفت از نظرم سر و قد رعنایش
گشت از پی او قطره ز نان مردم چشم
چندان که زاشک آبله شد بر پایش
من خود به چه دل زنم دم سودایش
یا من چه سگم که دیده سازم جایش
گر دست رسد جملهٔ معصومان را
در دیده کشند جمله خاک پایش
آن سرو که نیست در جهان همتایش
از قامت اوست باغ را آرایش
در راستی ارچه کس ندارد پایش
هم زیر آمد ز قدّ تو بالایش
ای روی تو آراسته بی آرایش
دیدار تو داده روح را آسایش
بخشود نیم گرت سر بخشش هست
کز بهر چنین روز بود بخشایش
گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش
کو سیل عدم که بر کند از جایش؟
هرگاه که لقمه‌ای گره شد به گلو
ناچار خورند آب بر بالایش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.