اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید » شمارهٔ ۲۴۵ گر زانک بر کس نروم روزی چند تا کاشتهٔ خود دروم روزی چند دانی غرضم از آن نشستن چه بُود تا غیبت خلق نشنوم روزی چند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این احساس است که شاعر به دلیل گوشه‌نشینی و دوری از مردم، در پی آن است که از غیبت و صحبت‌های ناپسند دیگران دور بماند. او تصمیم گرفته است چند روزی باز نرود تا این آرامش را تجربه کند و از درگیری‌های اجتماعی دور باشد.
هوش مصنوعی: اگر روزی چند بر کسی نروم، نتیجهٔ کوشش‌ها و تلاش‌های خود را در زندگی دچار مشکل می‌بینم.
هوش مصنوعی: می‌دانی که هدفم از نشستن در این مکان چیست؟ می‌خواهم چند روزی از غیبت مردم دور باشم و خبری از آنها نشنوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.