اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید » شمارهٔ ۲۴۵

گر زانک بر کس نروم روزی چند

تا کاشتهٔ خود دروم روزی چند

دانی غرضم از آن نشستن چه بُود

تا غیبت خلق نشنوم روزی چند