هوش مصنوعی: شعر درباره درویشی است که به دیگران اسرار نهان و نعمت‌های فراوان می‌بخشد. درویش واقعی کسی است که به دنبال زرق و برق و نان مادی نیست، بلکه او جان و روح خود را برای عشق و خدمت به دیگران فدای می‌کند.
هوش مصنوعی: درویش به معنای فردی نیست که فقط به دنبال تأمین نیازهای مادی خود باشد. در واقع درویش کسی است که با بخشش و فداکاری جان خود را به دیگران می‌دهد و در پی کمک به روح و زندگی دیگران است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره درویشی است که به دیگران اسرار نهان و نعمت‌های فراوان می‌بخشد. درویش واقعی کسی است که به دنبال زرق و برق و نان مادی نیست، بلکه او جان و روح خود را برای عشق و خدمت به دیگران فدای می‌کند.
هوش مصنوعی: ساده‌دلانی که رازهای پنهان را فاش می‌کنند، هر لحظه چیزی ارزشمند و رایگان را به دیگران عطا می‌کنند.
هوش مصنوعی: درویش به معنای فردی نیست که فقط به دنبال تأمین نیازهای مادی خود باشد. در واقع درویش کسی است که با بخشش و فداکاری جان خود را به دیگران می‌دهد و در پی کمک به روح و زندگی دیگران است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید رخت ملک جهان می‌بخشد
دُرّ سخنت گنج نهان می‌بخشد
صد جان یابم از غم عشقت هر روز
گویی که غم عشق تو جان می‌بخشد
عشق تو مرا جان و روان می‌بخشد
اندوه توام شادی جان می‌بخشد
بخشنده بود مست، از آن خسته‌دلم
تا مست تو شد هردو جهان می‌بخشد
درویش که اسرار جهان می‌بخشد
هردم ملکی به رایگان می‌بخشد
درویش کسی نیست که نان می‌طلبد
درویش کسی بود که جان می‌بخشد
چشمت به کرشمه بین که جان می‌بخشد
مستست و به یک لحظه جهان می‌بخشد
دل را ز من خسته مسکین بربود
و آنگاه به ابروش روان می‌بخشد
آن ماه که حسن را روان می بخشد
یادش به بدن خواص جان می بخشد
یاد لبش ار آنکه در آید به ضمیر
با فکر مزاج بهره مان می بخشد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.