اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۶۷
«اوحد» در دل می زنی آخر دل کو
عمری است که راه می روی منزل کو
تا چند زلاف خلوت و خلوتیان
هفتاد و دو چلّه داشتی حاصل کو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از اوحدی مراغه‌ای به ناامیدی و جستجوی معنای واقعی زندگی اشاره دارد. شاعر از دل و مقصدی که در جستجوی آن است صحبت می‌کند و به تنهایی و دشواری‌هایی که در این مسیر با آنها مواجه شده، اشاره می‌کند. او به طور ضمنی از گذشته‌اش و تلاش‌هایش یاد می‌کند و به دنبال روشنایی و هدفی جدید است.
هوش مصنوعی: دل را به عشق پر می‌کنی، اما دلت کجاست؟ عمری را در راه‌ها می‌گذرانی، اما منزلت کجاست؟
هوش مصنوعی: چند وقت دیگر می‌خواهی در تنهایی و بین انسان‌ها با مشکلات و سختی‌ها زندگی کنی؟ چه دستاوردی در این چالش‌ها به دست آورده‌ای؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
افضل درِ دل می زنی، آخر دل کو؟
عمری ست که راه می روی، منزل کو؟
شرمت بادا ز خلوت و خلوتیان
هفتاد و دو چله داشتی، حاصل کو؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.