اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۳۹
اسباب فلک چو مهره بشمرد به خاک
کس را ننواخت تاش نسپرد به خاک
هر شاخ که برگ او بلند است امروز
از آب برآورد و فروبرد به خاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأمل در زندگی و سرنوشت موجودات اشاره دارد. شاعر می‌گوید که همه چیز در جهان همچون مهره‌هایی در بازی فلک هستند و هیچ‌کس از دست سرنوشت در امان نیست. هر شاخه‌ای که امروز بالا رفته و برگ دارد، در نهایت به خاک برمی‌گردد. به طور کلی، این موارد به ناپایداری زندگی و inevitability مرگ اشاره دارند.
هوش مصنوعی: زمانی که ستاره‌ها و کرات را به حساب می‌آورند و به آنها توجهی نمی‌شود، هیچ‌کس بر روی زمین برای کسی اهمیت قائل نیست مگر اینکه سرنوشت او به خاک سپرده شود.
هوش مصنوعی: هر شاخه‌ای که امروز برگ‌هایش بلند است، از آب بیرون آمده و به خاک فرو رفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.