اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۹۶
ای آنک به دوست جان دشمن بخشی
مسکینان را هزار مسکن بخشی
بر درگه تو پیر شدم گرچه بدم
شاید که مرا به پیری من بخشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوقه‌اش درخواست می‌کند که به او و دیگران کمک کند. او با بیان اینکه بر آستانه‌اش پیر شده، امید دارد که با وجود سالخوردگی‌اش، محبت و لطفی از جانب او دریافت کند. شاعر به قدرت و لطف معشوقه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که او تنها به دوستانش محبت نمی‌کند، بلکه به همه محرومان نیز کمک می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که به دوستت جان می‌دهی و به دشمنی آن را می‌بخشایی، هزار سرپناه به نیازمندان می‌دهی.
هوش مصنوعی: در درگاه تو سال‌ها پیر و خسته شده‌ام، هرچند که شاید بد بوده‌ام، اما امید دارم که به لطف تو، به من در این پیری کمک کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.