اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۶۷
از خلق نه کاهد نه فزاید کاری
الّا به خدای برنیاید کاری
ای آنک گشانیدهٔ هر کار تویی
تا تو نگشایی نگشاید کاری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که هیچ چیزی در جهان نه کاهش می‌یابد و نه افزایش می‌یابد، مگر اینکه خداوند بخواهد. تمام امور و کارها به خواست خداوند بستگی دارند و اگر او اجازه ندهد، هیچ‌چیز تغییر نخواهد کرد. شاعر به قدرت و اراده خداوند تاکید می‌کند و می‌گوید که همه چیز به دست اوست و تنها اوست که می‌تواند کارها را به جریان اندازد.
هوش مصنوعی: هیچ کار جدیدی از طرف مردم نه کم می‌شود و نه زیاد، مگر اینکه آن کار به اراده خداوند انجام شود.
هوش مصنوعی: ای آن که همه کارها به دست تو انجام می‌شود، اگر تو نخواهی، هیچ کاری آغاز نخواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.