اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۲۹ - الخوف
آن راهزنان که راه ناگه بزنند
ره بر دل مردمان آگه بزنند
راهی دورست و رهزنان بسیارند
می ترسم از آنک بر تو این ره بزنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر درباره خطراتی صحبت می‌کند که ممکن است از سوی راهزنان به وجود آید. او نگران است که این راهزنان ناگهان به دل مردم حمله کنند و این مسیر خطرناک و دشوار است. شاعر از این می‌ترسد که این افراد به شخص مورد نظر آسیب برسانند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که دزدان و تبهکاران که به صورت ناگهانی و غافلگیرکننده حمله می‌کنند، می‌توانند با فریب و نفوذ به دل مردم، آنها را آماده‌ی نیرنگ‌های خود کنند.
هوش مصنوعی: راهبردی که در پیش دارم بسیار طولانی است و در این مسیر افراد ناپسند و دزدهای بسیاری حضور دارند. نگرانم که مبادا به تو آسیب برسانند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.