اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۳
مؤمن که به صدق ازو نرنجد چیزی
در پیشِ دلش جز او نسنجد چیزی
حق بر عرش است و عرش دانی چه بود
آن دل که درو جز او نگنجد چیزی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان ویژگیهای یک مؤمن میپردازد. مؤمن واقعی هیچ چیزی جز خدا را در دل ندارد و نباید از حقیقت رنجیده خاطر باشد. او همچنین اشاره میکند که خداوند در عرش است و دل مؤمن نیز باید جایی برای هیچ چیز جز خدا نداشته باشد. به عبارت دیگر، قلب مؤمن باید خالی از هر چیز غیرفرامذه باشد و فقط خداوند را در آن جای دهد.
هوش مصنوعی: مؤمن واقعی هیچگاه از صداقت و راستگویی ناراحت نمیشود و در دلش چیزی جز خداوند را نمیسنجد.
هوش مصنوعی: خداوند در بالاترین مقام و جایگاه است، و دل پاک و وسیع انسانی که فقط خدا را در آن جای دهد، قابل مقایسه با عرش الهی است. بنابراین، هیچ چیز جز خداوند در دل چنین فردی نمیتواند جای بگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.