اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۱۷
ای از دو جهان به حسن و زیبایی فاش
ای از همه پنهان و به پیدایی فاش
بر حالت ما مگیر زان روی که ما
سودازدگانیم به شیدایی فاش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات درباره زیبایی و حسن الهی صحبت می‌کند. شاعر از زیبایی که از دو جهان فراتر است، سخن می‌گوید و به آن چه که پنهان و در عین حال پیداست، اشاره دارد. او از محبوب می‌خواهد که بر حالت عاشقان تأثیر نگذارد، چرا که آنها برای زیبایی او دیوانه‌وار و شیدا هستند.
هوش مصنوعی: تو که در زیبایی و حسن، از هر دو جهان برجسته‌تری و در عین حال، در پنهان‌ترین حالت‌ها نیز آشکار و نمایان هستی.
هوش مصنوعی: لطفاً نگران حال ما نباشید، زیرا ما افرادی هستیم که به عشق و شیدایی مبتلا شده‌ایم و این موضوع را به روشنی نشان می‌دهیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.