آواره دلی کو روش خیر نداند
پر آبله پایی که ره سیر نداند
عاشق هم از اسلام خراب است، هم از کفر
پروانه چراغ حرم و دیر نداند
زنهار مکاوید دلم، کاین مغ سرمست
آیین شر و قاعدهٔ خیر نداند
جز با دل عرفی نبرم نغمهٔ منصور
کیفیت این زمزمه را غیر نداند
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
آواره دلی کو روش خیر نداند
پر آبله پایی که ره سیر نداند
عاشق هم از اسلام خراب است، هم از کفر
پروانه چراغ حرم و دیر نداند
زنهار مکاوید دلم، کاین مغ سرمست
آیین شر و قاعدهٔ خیر نداند
جز با دل عرفی نبرم نغمهٔ منصور
کیفیت این زمزمه را غیر نداند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره احساس آوارگی و درماندگی عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر به بیان حالاتی می‌پردازد که در آن، انسان نه به خیر و نه به شر واقف است و در میان این دو حالت سرگردان است. عاشق به نوعی از هر دو دنیا - اسلام و کفر - آسیب دیده و نمی‌داند کدام را انتخاب کند. او به نهی از جستجوی باکی نیست، زیرا در حالتی گیج و مست است و این سرگشتگی باعث می‌شود که نوعی از عشق را فقط با دل خود درک کند و نتواند به دیگری منتقل کند. در کل، شعر حالتی از سرگشتگی و عشق ناکام را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: دل آواره‌ای که نمی‌داند چطور در مسیر خوبی گام بردارد، مانند پای آغشته به زخم است که نمی‌تواند راه سفر را تشخیص دهد.
هوش مصنوعی: عاشق، نه می‌تواند به قوانین مذهبی پایبند باشد و نه زیر بار شرایط غیرمذهبی برود. او همچون پروانه‌ای است که به نور می‌پرهیزد و نمی‌تواند تفاوت میان نور حرم و چراغ میخانه را تشخیص دهد.
هوش مصنوعی: ای کاش دل من را به درد نیاری، چون این مغرور مست، نه به قوانین شر آشناست و نه به اصول خیر.
هوش مصنوعی: به جز با دل و احساس خودم نمی‌توانم آهنگ و لحن خاص این نغمه را به کسی منتقل کنم، زیرا دیگران توانایی درک کیفیت آن را ندارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.