ای دل معنی سرشتت راز دان آفتاب
تا ابد بر خوان دولت میهمان آفتاب
بر کمال دولتت هر کس که بیند بنگرد
از شراب تربیت رطل گران آفتاب
دولت جمشید همدوشی کند با دولتت
گر تواند سایه بودن هم عنان آفتاب
طوطی نطقم چو در مدحت شکرخائی کند
آب گرم از ذوق گردد در دهان آفتاب
تا لوای دولتت را نگذراند از اوج عرش
اهل معنی را نشد معلوم شان آفتاب
کاروان سالارشاهان آفتاب آمد ولی
چون تو ناید یوسفی در کاروان آفتاب
دهر سر کش رام شد در زیر ران دولتت
چون سمند آسمان در زیر ران آفتاب
هم چو شمعی کان بر افروزند از شمع دگر
از یکی نور است جان شاه و جان آفتاب
فیض می تابد زرویت چون نتابد کز ازل
گوهرت را پرورش داد است کان آفتاب
سجده گاه هفت اقلیم است مسند گاه تو
قبله هفت آسمان است آسمان آفتاب
بسکه عکس آفتاب دیده در دل آسمان
کرده نام سینه اش آئینه دان آفتاب
هر کجا آماج گاه طلعتت آماده کرد
می جهد تیر سعادت از کمان آفتاب
گر همای آفتاب آرامگه می داشتی
جای اکبر شاه بودی آشیان آفتاب
وصف شاه از بی کس چون من کجا لایق شود
هر چه کردم نقل کردم از زبان آفتاب
گرچه سیر آفتاب اندر جهان ظاهر است
باطن شاه است در معنی زبان آفتاب
گر پس از قرنی بود سعدین را با هم قران
چون بود هر صبحدم باشد قران آفتاب
حکم خورشید است و حکم شه که در معنی یکیست
روزگار دولت شاه و زمان آفتاب
دمبدم چون ماه نو نور رخش افزون شود
هر که پیشانی نهد بر آستان آفتاب
دیده از عینک چنان نظاره اشیا کند
همچنان بیند دلت راز نهان آفتاب
مدح خورشید و ثنای شه کند عرفی مدام
کز مریدان شه است و عاشقان آفتاب
در مزین رشته گوهر طرازان وجود
گوهر ذات تو آذین دکان آفتاب
هر که مهر آفتابش جوشد از سرتا قدم
نور بارد از سراپایش بسان آفتاب
تا کند گردش عیان راز نهان آسمان
تا دهد زیب جهان حسن عیان آفتاب
وقف دولت باد سر لایزال آسمان
نور چشمت باد حسن جاودان آفتاب
مایه اخلاص من خاطر نشان شاه باد
همچنان کاخلاص شه خاطر نشان آفتاب
بر سر شه سایه افکن چون شود بال هما
چون پر خفاش گردد سایه بان آفتاب
گر بدان غایت که شه بشناسدش باید شناخت
از مسیحا هم مجو نام و نشان آفتاب
آسمان داند که چون شاه جهان هرگز نبود
قدردان آفتاب اندر زمان آفتاب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و توصیف عظمت و مقام یک شخصیت برجسته (که احتمالاً همان شاه یا یک حاکم بزرگ است) می‌پردازد. شاعر به زیبایی ویژگی‌های این شخصیت را با آفتاب مقایسه می‌کند و می‌گوید که مانند آفتاب، او نیز منبع نور و حیات است. شعر به نکات زیر اشاره دارد:
1. **عظمت و شکوه**: شخصیت اصلی در اوج قدرت و عظمت خود است و تمامی عالم تحت تاثیر اوست.
2. **محبت و زیبایی**: شاعر از آثار مثبت و دلپذیر این شخصیت مانند یک آفتاب گرم و پرنور صحبت می‌کند که بر زندگی مردم تاثیر می‌گذارد.
3. **نقش معنوی**: شخصیت به عنوان منبعی برای تربیت و پرورش انسان‌ها معرفی شده و از آن به عنوان "شراب تربیت" یاد می‌شود.
4. **اعتبار و احترم**: این شخصیت به قدری بزرگ است که دیگر شاهان و بزرگان نیز در مقابل او احساس کوچکی می‌کنند.
در نهایت، شاعر با زبانی لطیف و تمثیل‌های زیبا، عشق و وفاداری خود را به این شخصیت ابراز می‌کند و او را مظهر قداست و قدرت در دنیای خود به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای دل، معنای وجود و سرشت خود را بشناس، زیرا که آفتاب همیشه بر سفره‌ی نعمت حاضر است و مهمان توست.
هوش مصنوعی: هر کسی که به کمال و زیبایی تو نگاه کند، از شادی و سرور مانند شراب غلیظی که در آفتاب تابان نور می‌گیرد، تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: اگر دولت و قدرت جمشید بتواند همپایه با قدرت تو باشد، باید همچون سایه‌ای در کنار آفتاب حضور داشته باشد.
هوش مصنوعی: وقتی طوطی من درباره‌ی شیرینی‌های تو سخن می‌گوید، دهانش پر از ذوق و لذت می‌شود و انگار که آب گرم در دهانش جریان پیدا کرده، همانند روشنایی خورشید.
هوش مصنوعی: تا زمانی که پرچم حکومت تو از عرش آسمان عبور نکرده، مقام والای اهل معنویت برای کسی مشخص نمی‌شود.
هوش مصنوعی: کاروانی از چهره‌های درخشان آمده‌اند، اما به دلیل نبودن تو همچون یوسف در این جمع، حضور آنها کامل نیست.
هوش مصنوعی: دنیا در مقابل قدرت و عظمت تو رام و تسلیم شده است، مانند اینکه سمند آسمان زیر پاهای نور خورشید قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: چون شمعی که از شمع دیگری روشن می‌شود، جان پادشاه و جان آفتاب نیز از یک منبع نورانی نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: نَور و زیبایی از چهره‌ات می‌تابد، چرا که نمی‌تواند به خاطر نداشته‌ات باشد؛ چون از همیشه، گوهر وجود تو را نورانی کرده است، مانند آن آفتاب که درخشش‌اش از ازل بوده است.
هوش مصنوعی: سجده‌گاه تمامی سرزمین‌ها به‌حساب می‌آید و جایگاه تو نقطه‌نظر الهی در آسمان‌هاست. آسمان، مانند خورشید، نور و روشنی می‌آورد.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی به تصویر کشیده است که چقدر دل آسمان از تابش نور خورشید پر شده است، تا جایی که مانند یک آئینه، نور خورشید را در خود منعکس کرده است. به بیان دیگر، دل آسمان به قدری روشن و درخشان است که می‌توان آن را به عنوان نمادی از تابش خورشید دانست.
هوش مصنوعی: هر جا که چهره زیبایت را به نمایش بگذاری، خوشبختی با سرعت از کمان آفتاب پرتاب می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای همچون همای آفتاب، مکانی آرامی برای خود داشتی، حتماً می‌توانستی همچون اکبر شاه، منزلگاه آفتاب باشی.
هوش مصنوعی: توصیف و ستایش شاه از کسی مانند من که بی‌کس و تنهاست، چه معنایی دارد؟ هر چه که گفتم، تنها از زبان آفتاب و روشنایی نقل کرده‌ام.
هوش مصنوعی: هرچند که خورشید در جهان به‌طور ظاهری درخشانی دارد و دیده می‌شود، اما حقیقت و باطن آن به معنای عمیق‌تر، همان مقام و سلطنتی است که مفهوم، مانند زبان آشکار می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر بعد از گذشت یک قرن، دو خوشبختی (سعدین) با هم ملاقات کنند، مثل این است که هر صبح، مانند طلوع آفتاب، نوید و روشنایی تازه‌ای به همراه دارد.
هوش مصنوعی: حکم خورشید و حکم پادشاه هر دو به یک معنا هستند؛ روزگاری که در آن حکومت شاه در اوج خود قرار دارد، مانند زمان درخشش آفتاب است.
هوش مصنوعی: هر لحظه که ماه نو پدیدار می‌شود، نور چهره‌اش بیشتر می‌شود. هر کسی که پیشانی‌اش را به آستان خورشید بگذارد، از این نور بهره‌مند خواهد شد.
هوش مصنوعی: چشم مانند عینکی که اشیا را می‌بیند، می‌تواند دل را نیز ببیند و رازهای پنهان آن را همان‌طور آشکار کند که آفتاب روشنایی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: عرفی به طور مداوم از خورشید و صفات نیک آن ستایش می‌کند، زیرا او از پیروان و عاشقان این آفتاب است.
هوش مصنوعی: وجود تو چون گوهری درخشان است که زندگی و زیبایی را به نمایش می‌گذارد، و مانند فروشگاهی است که تابش آفتاب را به خود جذب می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کس که عشق و محبت خورشید را در وجود خود احساس کند، تمام وجود او پر از نور و روشنی خواهد بود، درست مانند تابش خورشید که از همه جا منتشر می‌شود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آسمان به چرخش ادامه می‌دهد، رازهای پنهان آشکار می‌شود و زیبایی‌های جهان به واسطه تابش آفتاب به نمایش در می‌آید.
هوش مصنوعی: به امید این که سرنوشت خوب و ماندگاری به همراه داشته باشی، مانند نور آسمان که همیشه درخشان است و چشمانت از زیبایی همیشگی مانند خورشید پر نور باشد.
هوش مصنوعی: مایه‌ی صداقت و حقیقت من، یاد و خاطره‌ی شاه است؛ همان‌طور که صادقانه بودن پادشاه به آفتاب اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که همه توجهات و نیروی حمایت بر کسی تمرکز می‌یابد، آن فرد همچون پرنده‌ای که در آسمان پرواز می‌کند، در اوج قرار می‌گیرد و قدرت و عظمتش به دیگران سایه می‌افکند، اما اگر شرایط تغییر کند و مثل خفاش دور از نور آفتاب بماند، آن سایه و تأثیرگذاری‌اش نیز کمرنگ می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به اوج و قله‌ی شخصیت یک رهبری بزرگ پی ببری، باید فراتر از نام و نشان‌های ظاهری او نگاه کنی و ویژگی‌های درونی‌اش را بشناسی، همان‌طور که باید از شخصیت مسیحا فراتر از نامش عبور کنی و عظمت او را با حقیقت وجودش بسنجی.
هوش مصنوعی: آسمان می‌داند که پادشاه جهان هیچ‌گاه قدردان نور خورشید نبوده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر چه ذراتند یکسر میهمان آفتاب
کم نگردد ذره ای نعمت ز خوان آفتاب
در خرابات محبت شیشه بی ظرف نیست
ذره ای بر سر کشد رطل گران آفتاب
دخل و خرج خویش را چون مه برابر هر که کرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.