حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۵ دیریست که انتظار می داد مرا با وصل شبی قرار می داد مرا گفتم مگرم دهد کناری ز میان از خود ز میان کنار می داد مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به انتظار وصال محبوبش نشسته و امیدوار است که او را به آرامش برساند. او به محبوب می‌گوید که آیا ممکن است او را از میان احساسات و دردهایش بیرون آورد، اما به نظر می‌رسد که همچنان در میان آنها گرفتار است.
هوش مصنوعی: مدت زیادی است که در انتظار بودم، اما هنوز خبری از وصال نیامده و تنها مانده‌ام.
هوش مصنوعی: گفتم شاید او مرا از خود دور کند و از میان براندازدم، اما او همچنان مرا در دل خود جا داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.