هوش مصنوعی: این شعر بیانگر جستجوی شاعر برای درک ذات خدای مطلق است. شاعر می‌خواهد که از وجود خود، نگاهی به حقیقت خداوند داشته باشد و می‌پرسد که در جایی که خداوند حضور دارد، دیگران چه معنایی دارند. در نهایت، شاعر بر این باور است که با وجود خداوند، وجود دیگران بی‌معنا می‌شود و خود را از آنها جدا می‌بیند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر جستجوی شاعر برای درک ذات خدای مطلق است. شاعر می‌خواهد که از وجود خود، نگاهی به حقیقت خداوند داشته باشد و می‌پرسد که در جایی که خداوند حضور دارد، دیگران چه معنایی دارند. در نهایت، شاعر بر این باور است که با وجود خداوند، وجود دیگران بی‌معنا می‌شود و خود را از آنها جدا می‌بیند.
هوش مصنوعی: ای خدای مطلق، لطفا به من نگاهی بینداز و به من فهمانده راهد که چرا و چگونه وجود دارم.
هوش مصنوعی: هر جا که تو باشی، دیگران چگونه می‌توانند باشند؟ من از دیگران فاصله می‌گیرم تا به تو برسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گفتی که منم ماهِ نشابور سرا
ای ماهِ نشابور نشابور ترا
آنِ تو ترا و آنِ ما نیز ترا
با ما بنگویی که خصومت ز چرا
ای شاخ امید وصل عاشق ببرآ
ای ماه ز برج بیوفائی بدرآ
ای صبح وصال دوست یکروز برآ
ای تیره شب فراق یکره بسرآ
ای شاخ امید وصل عاشق ببرآ
ای ماه زبرج بیوفایی بدرآ
ای صبح وصال دوست یک روز برآ
ای تیره شب فراق یک ره بسرآ
گفتی کی منم ماه نشابور سرا
ای ماه نشابور نشابور ترا
آن تو ترا و آن مانیز ترا
با ما بنگویی کی خصومت ز چرا
تا چشم بود به جام جمشید ترا
کی آب دهد چشمه خورشید را
تا بر سر سدره پا به همت ننهی
کی دست رسد به شاخ امید ترا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.