چو خسرو دید ماه خرگهی را
چمن کرد از دل آن سرو سهی را
بهشتی دید در قصری نشسته
بهشتی‌وار در بر خَلق بسته
ز عشق او که یاری بود چالاک
ز کرسی خواست افتادن سوی خاک
به عیاری ز جای خویش برجست
برابر دست خود بوسید و بنشست
زبان بگشاد با عذری دل‌آویز
ز پرسش کرد بر شیرین شکرریز
که دایم تازه باش ای سرو آزاد
سرت سبز و رخت سرخ و دلت شاد
جهان روشن به روی صبح‌خندت
فلک در سایهٔ سرو بلندت
دلم را تازه‌کرد این خرمی‌ها
خجل‌کردی مرا از مردمی‌ها
ز گنج و گوهر و منسوج و دیبا
رهم کردی چو مهد خویش زیبا
ز نعلک‌های گوش گوهرآویز
فکندی لعل‌ها در نعل شبدیز
ز بس گوهر که در نعلم کشیدی
به رخ بر رشتهٔ لعلم کشیدی
همین باشد نثار‌افشان کویَت
به رویَت شادم ای شادی به رویَت
به من درساختی چون شهد با شیر
ز خدمت‌ها نکردی هیچ تقصیر
ولی در بستنت بر من چرا بود؟
خطا دیدم نگارا یا خطا بود؟
زمین‌وارم رها کردی به پستی
تو رفتی چون فلک بالا نشستی
نگویم بر توام بالایی‌ای هست
که در جنس سخن رعنایی‌ای هست
نه مهمان توام؟ بر روی مهمان
چرا در بایدت بستن بدین‌سان؟
نشاید بست در بر میهمانی
که جز تو نیستش جان و جهانی
کریمانی که با مهمان نشینند
به مهمان بهترک زین باز بینند
مگر ماهی تو یا حور ای پری‌وَش؟
که نزدیکت نباشد آمدن خوَش؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، خسرو به زیبایی شیرین، که مانند ماه و سرو توصیف شده است، نگاه می‌کند و تحت تأثیر عشق او قرار می‌گیرد. او با شوق و هیجان به او نزدیک می‌شود و از او می‌خواهد که همیشه شاداب و پرنشاط باشد. خسرو احساس می‌کند که زیبایی و طراوت او دلش را تازه کرده و او را از نگرانی‌ها و مشکلات دنیوی دور کرده است.
او همچنین به نعمت‌هایی که شیرین به او بخشیده است اشاره می‌کند و از شکرگزاری‌اش نسبت به او می‌گوید. اما در عین حال، خسرو از رفتار شیرین گلایه می‌کند که چرا او را به خوبی نگه نداشته و او را به سوی پایین رها کرده است. در نهایت، او از شیرین می‌خواهد که رفتارش را با مهمان‌نوازی خود اصلاح کند و در ارتباط با او بیشتر توجه کند.
این شعر نمایان‌گر عاشقانه‌ای عمیق و نگرانی‌های انسانی در روابط عشقی است.
هوش مصنوعی: وقتی خسرو زیبایی ماه را در چمن مشاهده کرد، از دل برای آن سرو بلند و زیبا آرزو کرد تا بتواند به او نزدیک شود و از زیبایی‌اش بهره‌مند گردد.
هوش مصنوعی: در بهشت، فردی را دید که در قصر زیبا و مجللی نشسته بود و به شکل بهشتی‌ای در میان انسان‌ها قرار داشت.
هوش مصنوعی: به خاطر عشقی که به یاری‌ام می‌شتابد، از مقام و جایگاهش می‌خواهد به زمین بیفتد.
از بیت قبل: خسرو از دیدن شیرین از فرط هیجان نزدیک‌بود از تخت بر زمین بیفتد اما با زرنگی و عیاری بر خود مسلط شد و ایستاد و دست شیرین را بوسید و نشست. (برابر دست بوسیدن: یعنی «دست طرف مقابل را بوسیدن» که در قدیم در ایران رسم بوده که در دیدارها وقتی مرد و زنی با هم دست می‌داده‌اند جهت احترام همزمان دست‌ها را بالا آورده و دست همدیگر را می‌بوسیده‌اند. این رسم هنوز هم در دیدارهای نوروزی مناطقی از فلات ایران رواج دارد.)
هوش مصنوعی: زبان باز کرد و با دلی دلنشین و بهانه‌ای جذاب، از شیرین که شکر را به رُخ می‌کشید، سوالی پرسید.
هوش مصنوعی: همواره سرزنده و شاداب باش، ای سرو خوش قامت؛ ریشه‌ات سبز و روی تنت رنگی دل‌چسب باشد و دلت همیشه شاد باشد.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر صبح خندی که تو به لب داری، روشن و زیباست و آسمان زیر سایه‌ی قامت بلند تو قرار دارد.
هوش مصنوعی: خرمی‌ها و شادی‌هایی که به دلم آوردی، باعث شد که از رفتارهای اجتماعی و مردمی‌ام شرمنده شوم.
هوش مصنوعی: از ثروت و جواهر و پارچه‌های نفیس و زیبا، مرا همچون مهد و زادگاه خودت خوش‌سلیقه و زیبا ساختی.
هوش مصنوعی: از گوشه‌های نعلکی که جواهراتی آویز دارد، لعل‌ها را در نعل اسب شبدیز رها کرده‌ای.
هوش مصنوعی: به خاطر تنوع و ارزشمندی دانشی که به دست آوردی، تو آن را به زیبایی و با وقار به نمایش گذاشتی.
هوش مصنوعی: به همین خاطر من خوشحالم که در کوی تو، به خاطر تو، ای شادی، شعار محبت و زیبایی‌ام را تقدیم می‌کنم.
هوش مصنوعی: تو به من محبت کردی مانند شهد که با شیر ترکیب شده است، اما من از خدماتی که به من کردی هیچ کسری و نقصانی نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: اما چرا وقتی تو مرا در آغوش می‌گیری، به نظر می‌رسد که این کار اشتباه است؟ آیا من اشتباه دیدم یا واقعاً اشتباهی در کار است؟
هوش مصنوعی: تو من را در دنیای پایین رها کردی و خودت در ارتفاعات بلندی مشغول زندگی هستی.
هوش مصنوعی: نمی‌گویم که تو برتری داری، اما در سخنان تو زیبایی خاصی وجود دارد.
هوش مصنوعی: آیا من مهمان تو نیستم؟ چرا باید در مقابل مهمان اینطور در را ببندی؟
هوش مصنوعی: نباید در را به روی مهمانی بست که جز تو برایش جان و جهان دیگری وجود ندارد.
هوش مصنوعی: کسی که از مهمان پذیرایی می‌کند و با او می‌نشیند، بهتر است که به مهمان خود توجه بیشتری داشته باشد و به او رسیدگی کند.
هوش مصنوعی: آیا تو مانند ماهی یا حوری زیبا هستی که به خاطر جذابیتت، کسی جرأت نزدیکی به تو را نداشته باشد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.