چو قفل‌آزمایی به هرمس رسید
ز زنجیر خایی درآمد کلید
از آن پیشتر کان گره باز کرد
سخن بر دعای شه آغاز کرد
که بر هر چه شاید گشادن ز بند
دل و رای شه باد فیروزمند
فلک باد گردنده بر کام او
مگر داد از این خسروی نام او
چو شه را چنین آمده‌ست اختیار
که نُقلی دهد شاخ هر میوه بار
مرا هم ز فرمان نباید گذشت
کنون سوی پرسش کنم بازگشت
از آنگه که بردم به اندیشه راه
در این طاق پیروزه کردم نگاه
برآنم که این طاق دریا شکوه
معلق چو دودی‌ست بر اوج کوه
به بالای دودی چنین هولناک
فروزنده نوری‌ست صافی و پاک
نقابی‌ست این دود در پیش نور
دریچه دریچه ز هم گشته دور
ز هر رخنه کز دود ره یافته‌ست
به اندازه نوری برون تافته‌ست
همان انجم از ماه تا آفتاب
فروغی‌ست کاید برون از نقاب
وجود آفرینش بدانم درست
ندانم که چون آفرید از نخست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به بیان حالتی فلسفی و تأملاتی درباره آفرینش و قدرت الهی می‌پردازد. شاعر از قفل و کلید به عنوان نماد آزادسازی و گشایش صحبت می‌کند و به دعا و خواسته‌های شاه اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که با توانایی و اختیار شاه، می‌توان هر محدودیتی را برداشت و در این مسیر به پرسش‌هایی درباره حقیقت و وجود پرداخته است. سپس به توصیف طاقی زیبا پرداخته و آن را به شکل دود بر فراز کوه تشبیه می‌کند که نور پاکی را از پس آن می‌تاباند. در نهایت، به بحث درباره وجود آفرینش و چگونگی آغاز آن اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که به مهارت و دانش خود رسیدی، مانند قفل‌زنی که کلید را پیدا می‌کند و از زنجیر رهایی می‌یابد.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه مشکل حل شود، صحبت از دعای شاه شروع شد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌تواند راهی برای رهایی از محدودیت‌های دل و فکر ما باشد، به دست قدرت و موفقیت پادشاهی بزرگ‌تر خواهد بود.
هوش مصنوعی: آسمان در حال چرخش است و بر خوشی او می‌افزاید، اما آیا از این پادشاهی نام او را می‌گیرد؟
هوش مصنوعی: وقتی که فرمانروای بر سرِ کار تصمیم گرفته است که بستر رشد و شکوفاییِ میوه‌ها را فراهم کند، این امر به معنای ایجاد فضای مناسب برای هر نوع محصول و به بار نشستن آن است.
هوش مصنوعی: بهتر است از دستورات و فرمان‌ها فراتر نروم؛ اکنون باید دوباره به پرسش‌ها مراجعه کنم.
هوش مصنوعی: از زمانی که به فکر رفتن به این راه افتادم، در این فضای زیبا موفق شدم به دیدگاه جدیدی دست پیدا کنم.
هوش مصنوعی: من به این فکر می‌کنم که این قوس دریا، مانند دود بر فراز کوه، زیبایی و عظمت خاصی دارد.
هوش مصنوعی: در بالای دودی ترسناک، نوری روشن و پاک وجود دارد.
هوش مصنوعی: این دود همچون نقابی است که باعث می‌شود نور از پنجره‌ها کمتر دیده شود و دریچه‌ها از هم جدا به نظر برسند.
هوش مصنوعی: از هر شکاف یا درز که دود از آن خارج شده، به اندازه‌ای نور نیز از آن راه به بیرون تابیده است.
هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که نور و روشنی که از شب تا روز وجود دارد، مانند درخششی است که از پشت پرده‌ها و نقاب‌ها به بیرون می‌تابد. به عبارتی، آنچه که در شب (ماه) یا روز (آفتاب) مشاهده می‌شود، همچنان یک منبع نوری است که از موانع عبور می‌کند و بر ما تابیده می‌شود.
هوش مصنوعی: وجود آفرینش را می‌شناسم، اما نمی‌دانم چگونه از ابتدا آفریده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.