|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر به بیان این نکته میپردازد که هر چیزی که نور و روشنی نداشته باشد، از ارزش و زیبایی کمتری برخوردار است. شمعی که نمیسوزد، مانند ستارهای است که درخشش ندارد و مرغی که صبح را نمیشناسد، در واقع در تاریکی شب زندگی میکند. به طور کلی، این ابیات اشاره به بیفایده بودن چیزهایی دارد که نتوانند روشنی و روزی را به ارمغان بیاورند.
هوش مصنوعی: شمعی که روشن نمیشود، به طوری که ستارهای از آن نور نگیرد، نشاندهنده این است که درخششی ندارد. برقی که روشنی نمیبخشد، چیزی است که در نهایت به ما کمکی نمیکند.
هوش مصنوعی: صبح که میشود، همه پرندگان بیدار میشوند، اما پرندهای که با صبح آشنا نیست، هنوز در شب به سر میبرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست
خورشید مثال ساغر مصطب ماست
از روز و شب زمانه محنت نکشیم
تا زلف تو و رخ تو روز و شب ماست
آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست
کامی که روا می نشود مطلب ماست
در عشق دو چیز است که پایانش نیست
اول سر زلف یار و آخر شب ماست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.