حمیدرضا نوشته:

این رباعی در منبع اولیه با یک رباعی ناقص دیگر با هم آورده شده به این صورت:
خاموش مرا گرفت و در آب افکند
. . .
آبی که حلاوتی دهد آب مرا
ترمیخواهد ز اشک محراب مرا
آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا

👆☹

رسته نوشته:

چاپ فروزانفر به شرح زیر است

رباعی ۳
آن کس که ببسته است او خواب مرا
تر می خواهد ز اشک محراب مرا
خاموش مرا گرفت و در آب افکند
آبی که حلاوتی دهد آب مرا

رباعی ۴

آن کس که ترا نقش کند او تنها
تنها نگذاردت میان سودا
در خانه ی تصویر تو، یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا

رباعی ۵

آن لعل سخن که جان دهد مر جان را
بی رنگ چه رنگ بخشد او مر جان را
مایه بخشد مشعله ی ایمان را
بسیار بگفتیم و بگفتیم آن را

به این ترتیب می توانید متن گنجور را تصحیح بکنید
—
پاسخ: با تشکر از زحمت شما، درج رباعی مذکور -با توجه به سیستم ناقص فعلی ما- مستلزم مرتبسازی مجدد کل رباعیات است که باعث می‌شود ترتیب رباعیات بر اساس حروف روی دوباره تنظیم شود و این با ترتیب چاپهای معمول احتمالاً تفاوت خواهد داشت، لذا ترجیحاً رباعی اشاره شده را در حاشیه نگه خواهیم داشت تا بلکه روزی بتوان آسانتر به متن آوردش.

👆☹

علی نوشته:

نقش بستم رخ زیبای تو برخانه دل
خانه ویران شد و آن نقش به دیوار بماند

👆☹

حامد اشرفى نوشته:

کسى که تو را آفریده هیچ موقع در ملامت ها تنهایت نمى گذارد
در آن دنیا تصویر تو تصویر نیت و ذات توست
و او بگزارد چندین معشوق زیبا براى تو

👆☹

کمال داودوند نوشته:

۷۱۷۰

👆☹

سحر نوشته:

خداوند انسان را آفرید و همواره ناظر اوست
در عالم حقیقت انسان آن است که در دل اوست، تو آنی که به آن می اندیشی
دل دروازه ایست به سوی آگاهی و فهم زیبایی های آفرینش

👆☹