مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۷۰ زاندم که شنیده‌ام نوای غم تو رقصان شده‌ام چو ذره‌های غم تو ای روشنی هوای عشق تو عیان بیرون ز هواست این هوای غم تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات غم و عشق اشاره دارد. او می‌گوید که صدای غم محبوبش بر او تاثیر گذاشته و او را به رقص درآورده. همچنین، او عشق و روشنایی موجود در زندگی‌اش را به چالش می‌کشد و احساسات غمگینش را عمیق‌تر از عشق می‌بیند.
هوش مصنوعی: من به خاطر شنیدن صدای غم تو درون خودم به وجد آمده‌ام، مانند ذره‌های غم تو که می‌رقصند.
هوش مصنوعی: ای روشنی عشق تو، به خوبی مشخص است که این حس و حال از فضای غم تو بیرون نمی‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از جان بشنیده‌ام نوای غم تو
نی خود جانهاست ذره‌های غم تو
آن صورتها که در درون می‌آیند
تابند چو ذره در هوای غم تو
زان دم که شدیم آشنای غم تو
بیگانه ز خویشم از جفای غم تو
با عشق تو عهد ماچو محکم بودست
کردیم جهان و جان فدای غم تو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.