از دل رفته نشان می‌آید
بوی آن جان و جهان می‌آید
نعره و غلغله آن مستان
آشکارا و نهان می‌آید
گوهر از هر طرفی می‌تابد
پای کوبان سوی جان می‌آید
از در مشعله داران فلک
آتش دل به دهان می‌آید
جان پروانه میان می‌بندد
شمع روشن به میان می‌آید
آفتابی که ز ما پنهان بود
سوی ما نورفشان می‌آید
تیر از غیب اگر پران نیست
پس چرا بانگ کمان می‌آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس و تجربه‌های عمیق عشق و شور و شوق زندگی اشاره دارد. شاعر از دلتنگی و جذبه‌ای که از معشوق می‌آید سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه این احساسات در همه جا، از جمله در طبیعت و آتش به‌وضوح قابل مشاهده‌اند. او همچنین به این نکته اشاره دارد که حتی اگر چیزهایی از دید ما پنهان باشند، باز هم نشانه‌ها و صدای آنها به ما می‌رسد و ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نهایت، شعر به نیاکان و رازهای عشق و زیبایی زندگی پرداخته و عواطفی همچون عشق، شوق و راز را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: وقتی که کسی از دل ما می‌رود، یاد و آثار او همچنان باقی می‌ماند و بوی عشق و زندگی او را احساس می‌کنیم.
هوش مصنوعی: صدای شاد و شوری که از مستان به گوش می‌رسد، به وضوح و به طور پنهان به همه جا می‌رسد.
هوش مصنوعی: گوهر از همه جا می‌درخشد و با شادی و شوق به سمت جان انسان می‌آید.
هوش مصنوعی: از آسمان عشق و شور، آتش در دل تو شعله‌ور می‌شود و این احساسات آتشین به زبان می‌آید.
هوش مصنوعی: روح پروانه به شمع نزدیک می‌شود و در این نزدیکی به آن دل می‌بازد.
هوش مصنوعی: خورشیدی که از ما دور بود، اکنون با روشنی‌اش به سمت ما می‌آید و ما را روشن می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر تیر از جایی نرود و دور نباشد، پس چرا صدای کمان را می‌شنویم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نام لبت چون به زبان می آید
آب حیاتم به دهان می آید
هر نفسی پیش لب جانبخشت
خضر به دریوزه جان می آید
رخش جفا بر سر ما می رانی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.