چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
چو آن پنهان شود گویی که دیوی زاد صورت را
چو بر صورت زند یک دم ز عشق آید جهان برهم
چو پنهان شد درآید غم نبینی شاد صورت را
اگر آن خود همین جانست چرا بعضی گران جانست
بسی جانی که چون آتش دهد بر باد صورت را
وگر عقلست آن پرفن چرا عقلی بود دشمن
که مکر عقل بد در تن کند بنیاد صورت را
چه داند عقل کژخوانش مپرس از وی مرنجانش
همان لطف و همان دانش کند استاد صورت را
زهی لطف و زهی نوری زهی حاضر زهی دوری
چنین پیدا و مستوری کند منقاد صورت را
جهانی را کشان کرده بدن‌هاشان چو جان کرده
برای امتحان کرده ز عشق استاد صورت را
چو با تبریز گردیدم ز شمس الدین بپرسیدم
از آن سری کز او دیدم همه ایجاد صورت را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌ها دربارهٔ لطافت و رازهای وجودی انسان و عشق سخن می‌گویند. شاعر به زیبایی چهره انسانی اشاره میکند که تحت تاثیر عشق، دگرگون میشود و وقتی عشق پنهان میشود، غم و پریشانی به وجود می‌آید. همچنین به تفاوت بین جان و عقل اشاره میکند و می‌پرسد چرا برخی انسان‌ها با وجود داشتن جان، به سختی وجود خود را تجربه می‌کنند. ابیات در نهایت بر نور و لطافت عشق تأکید دارند و نشان می‌دهند که عشق می‌تواند انسان را به چهره‌ای زیبا و نورانی بدل کند. اشاره به شمس تبریزی نیز به عمق این تجربیات و تأثیرات mystical عشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت چیزی اشاره دارد که وقتی در معرض دید است، چهره را شیرین و دلنشین میکند. اما وقتی آن چیز ناپدید میشود، انگار که زیبایی چهره را دزدیده و آن را به حالت ناخوشایند و زشت تبدیل کرده است. به نوعی، این بیت درباره تأثیر حضور و غیبت است و نشان‌دهنده اهمیت آن چیز در جذابیت صورت و زیبایی می‌باشد.
هوش مصنوعی: وقتی یک لحظه عشق بر چهره‌ات نمایان شود، جهان به هم می‌ریزد و غم پنهان میشود. در این حالت، هرگز غم را در چهره‌ات نخواهی دید و شادی بر تو حاکم خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر این وجود، خود جان است، پس چرا برخی افراد به سختی زندگی می‌کنند؟ بسیاری از افراد وجودی دارند که همانند آتش قادرند به راحتی همه چیز را در هم بکوبند و از بین ببرند.
هوش مصنوعی: اگر عقل واقعی وجود دارد، پس چرا باید عقل دشمنی داشته باشد که مکر و فریب عقل را در وجود انسان ریشه‌دار کند؟
هوش مصنوعی: عقل نادرست نمی‌تواند به درستی درک کند، پس از آن نپرس و دلش را آزرده نکن. همان محبت و دانش که استاد در شکل‌‌ها و صورت‌ها دارد، در او نیز وجود دارد.
هوش مصنوعی: چه لطفی دارد و چه نور زیبا و چه حضوری دارد و در عین حال چه دور است! این وجودی که به روشنی پیدا و در عین حال پنهان است، چگونه می‌تواند این شکل را مطیع و تسلیم کند.
هوش مصنوعی: در این دنیا، انسان‌ها همچون جان‌های پراندیشه و تحت آزمایش عشق، در حال حرکت و تحول هستند. آنها به نوعی در پی اثبات وجود و زیبایی خود در این عرصه هستند، درست مانند یک هنرمند که تلاش میکند آثار زیبایی خلق کند.
هوش مصنوعی: زمانی که به تبریز رسیدم، از شمس‌الدین پرسیدم درباره آن راز و رمزی که از او مشاهده کرده بودم و باعث شده بود همه چیز را به شکل و صورت ببینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.