هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از محبت و لطف خداوند سخن می‌گوید و از احساسات خود نسبت به نعمت‌های الهی می‌سراید. او بیان می‌کند که نمی‌تواند از نیکی‌های خدا تشکر کند و می‌گوید که حتی بنده‌ای کم‌خود دعا کرده، اما خداوند به آن بنده لطف کرده و لطف‌های زیادی به او عطا کرده است. در پایان، اشاره می‌کند که شب‌ها، چهره محبوب را در دعا به یاد می‌آورد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از محبت و لطف خداوند سخن می‌گوید و از احساسات خود نسبت به نعمت‌های الهی می‌سراید. او بیان می‌کند که نمی‌تواند از نیکی‌های خدا تشکر کند و می‌گوید که حتی بنده‌ای کم‌خود دعا کرده، اما خداوند به آن بنده لطف کرده و لطف‌های زیادی به او عطا کرده است. در پایان، اشاره می‌کند که شب‌ها، چهره محبوب را در دعا به یاد می‌آورد.
هوش مصنوعی: شنیدم که او برای من با محبت دعا کرده و دربارهٔ من چیزهای خوبی گفته است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از پاداش نیکی تو صحبت کنم، ای عزیز؟ که خدا خود در حق تو سخن گفته است.
هوش مصنوعی: اما جانم کمتر از آنست که هر شب برای روی ماهت دعا کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
سپاس پادشه کرد و دعا گفت
سلیمان را بسی مدح و ثنا گفت
«الست بربکم» ایزد که را گفت
که بود آخر که آن ساعت «بلی» گفت
سر خوبان عالم را دعا گفت
صنم نیزش به زیر لب ثنا گفت
برسم بندگی اول ثنا گفت
پس از چندین ثنا او را دعا گفت
به فرمان صنم ساقی صلا گفت
خمار آلودگان را مرحبا گفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.