ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای
در سر و در دماغ جان جسته ز تو فسانه‌ای
چونک خیال خوش دمت از سوی غیب دردمد
ز آتش عشق برجهد تا به فلک زبانه‌ای
زهره عشق چون بزد پنجه خود در آب و گل
قامت ما چو چنگ شد سینه ما چغانه‌ای
آهوی لنگ چون جهد از کف شیر شرزه‌ای
چون برهد ز باز جان قالب چون سمانه‌ای
ای گل و ای بهار جان وی می و ای خمار جان
شاه و یگانه او بود کز تو خورد یگانه‌ای
باغ و بهار و بخت بین عالم پردرخت بین
وین همگی درخت‌ها رسته شده ز دانه‌ای
از دهش و عطای تو فقر فقیر فخر شد
تا که نماند مرگ را بر فقرا دهانه‌ای
لطف و عطا و رحمتت طبل وصال می‌زند
گر نکند وصال تو بار دگر بهانه‌ای
روزه مریم مرا خوان مسیحیت نوا
تر کنم از فرات تو امشب خشک نانه‌ای
گشته کمان سرمدی سرده تیرهای ما
گشته خدنگ احمدی فخر بنی کنانه‌ای
پیش کشیی آن کمان هر کس می‌کند زهی
بهر قدوم تیر تو رقعه دل نشانه‌ای
جذبه حق یک رسن تافت ز آه تو و من
یوسف جان ز چاه تن رفت به آشیانه‌ای
خامش کن اگر سرت خارش نطق می‌دهد
هست برای جعد تو صبر گزیده شانه‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق عشق و زیبایی‌های زندگی می‌پردازد. شاعر با نواختن بر طبل عشق و توصیف زیبایی‌های عالم، تاثیرات عشق بر جان و دل را به تصویر میکشد. او به دگرگونی‌هایی که عشق در وجود انسان ایجاد می‌کند اشاره کرده و از زحمات و نعمت‌های الهی سخن می‌گوید. در واقع، عشق به عنوان یک نیروی قدرتمند معرفی میشود که انسان را به سوی کمال و زیبایی سوق می‌دهد. شاعر همچنین به شوق وصال و لذت از لحظات عاشقانه پرداخته و از ناتوانی در برابر عشق سخن می‌گوید. در نهایت، او به صبر و تحمل در مسیر عشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای مطرب، غم تو در دل ما مانند یک نغمه‌ای طنین‌انداز شده و در ذهن و فکر ما، قصه‌ای از تو زنده شده است.
هوش مصنوعی: زمانی که افکار مثبت تو از سمت نامرئی‌ها به تو الهام میشود، آنچنان شعله‌ای از عشق در وجودت زبانه میکشد که میتواند تا آسمان بالا برود.
هوش مصنوعی: عشق مانند زهره که در آب و گل دست می‌زند، بر قامت ما تأثیر می‌گذارد و سینه‌مان را به صدایی شبیه چنگ تبدیل می‌کند.
هوش مصنوعی: جوانی که در سختی‌ها و مشکلات می‌باشد، مانند آهوی زخمی در حال تلاش است. وقتی که خطر از سرش دور میشود، روحش مانند نوری از جسمش جدا میشود و به آزادی میرسد.
هوش مصنوعی: ای گل و ای بهار زندگی، تو می و سرمستی منی و ای شخصیت منحصر به فرد که آن شاه با تو مست میشود.
هوش مصنوعی: در این دنیا، باغ و بهار و شانس را ببین و توجه کن که همه این درختان از یک دانه به وجود آمده‌اند.
هوش مصنوعی: بخشش و سخاوت تو باعث شد که فقر فقیر به افتخاری تبدیل شود، به طوری که دیگر مرگ نمی‌تواند بر فقرا تسلطی داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی به دوستم برسی و به خاطر عشق و محبتت بیدار کنی، ولی اگر این بار هم به وصالت نرسم، چه بهانه‌ای برای انتظار خواهم داشت؟
هوش مصنوعی: من می‌خواهم با حالتی روحانی و زیبا، الهام گرفته از روزه مریم، به جشن و سرور بپردازم. امشب از آب فرات که خشک شده، حتی نان ساده‌ای هم نتوانسته‌ام پیدا کنم.
هوش مصنوعی: کشیده شده است کمان جاودانه ما، و تیرهای ما سرد و آماده‌اند. خدنگی که فرزندی از بنی‌کینه است و باعث افتخار ماست.
هوش مصنوعی: هر کسی برای تو تقدیم می‌کند کمانش را، زیرا که تیر تو نشانه‌ای است برای دل‌های عاشق.
هوش مصنوعی: نیروی عشق الهی مانند ریسمانی است که از آه و نالهٔ تو و من به وجود آمده است. این عشق جان یوسف را از تن به نهایت خوب و آرامش می‌برد.
هوش مصنوعی: اگر زبانت به سخن گفتن می‌آید، خاموش باش، چون برای زیبایی و خوشحالی تو، باید شانه‌ای باشد که صبوری کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.