ای دو چشمت جاودان را نکته‌ها آموخته
جان‌ها را شیوه‌های جان فزا آموخته
هر چه در عالم دری بسته‌ست مفتاحش توی
عشق شاگرد تو است و درگشا آموخته
از برای صوفیان صاف بزم آراسته
وانگهانی صوفیان را الصلا آموخته
وز میان صوفیان آن صوفی محبوب را
سر معشوقی مطلق در خلاء آموخته
و آن دگر را ز امتحان اندر فراق انداخته
سر سر عاشقانش در بلا آموخته
عشق را نیمی نیاز و نیم دیگر بی‌نیاز
این اجابت یافته و آن خود دعا آموخته
پیش آب لطف او بین آتشی زانو زده
همچو افلاطون حکمت صد دوا آموخته
با دعا و با اجابت نقب کرده نیم شب
سوی عیاران رند و صد دغا آموخته
پرجفایانی که ایشان با همه کافردلی
مر وفا را گوش مالیده وفا آموخته
زخم و آتش‌های پنهانی است اندر چشمشان
کهنان را همچو آیینه صفا آموخته
جمله ایشان بندگان شمس تبریزی شده
در تجلی‌های او نور لقا آموخته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف قدرت و تاثیر عمیق چشمان معشوق می‌پردازد که به زندگی و دل‌ها آموخته شده‌اند. او به نقش عشق به‌عنوان معلم و راهنما اشاره می‌کند و می‌گوید که عشق کلید گشودن درهای بسته جهان است. همچنین، از صوفیان و ارتباط‌شان با عشق و حقیقت سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که میان آنها، محبوب‌ترین صوفی رازهای عشق را درک کرده است.
شاعر به بررسی پیچیدگی عشق اشاره می‌کند که هم نیاز و هم بی‌نیازی را در بر دارد. او به دعا و اجابت و تلاش برای نزدیکی به حقیقت می‌پردازد و از افرادی نام می‌برد که با وجود سختی‌ها، وفا را یاد گرفته‌اند. در نهایت، همه این افراد در سایه شمس تبریزی قرار دارند و از نور او بهره‌مند شده‌اند.
هوش مصنوعی: ای دو چشمت، به طور ابدی نکته‌های حکمت را آموخته‌اند و به روح‌ها روش‌های زندگی بخش را یاد داده‌اند.
هوش مصنوعی: هر درِ بسته‌ای در جهان، کلیدش در عشق شماست و شما می‌دانید چگونه آن را باز کنید.
هوش مصنوعی: برای مهمانی اهل تصوف، فضایی دلپذیر و زیبا فراهم شده است و ناگهان به آنها یاد داده شده است که چگونه صداها و نغمه‌ها را به خوبی ادا کنند.
هوش مصنوعی: از میان صوفیان، آن صوفی محبوب، روش و طریقتی که به عشق و معشوقی مطلق منتهی می‌شود، در فضایی خالی و عاری از هر چیز آموخته است.
هوش مصنوعی: این شخص دیگر را از امتحان دور کرده و در فراق، درد و محنت عاشقان را به او آموخته است.
هوش مصنوعی: عشق در واقع ترکیبی از نیاز و بی‌نیازی است. وقتی کسی عشق را تجربه می‌کند، هم به چیزی نیاز دارد و هم از آن فراتر می‌رود. این عشق است که به فرد قدرت می‌دهد تا مسأله را درک کند و به طریقی دعا کردن را یاد بگیرد.
هوش مصنوعی: در برابر آب محبت او، آتشی به زانو درآمده است که مانند افلاطون، صد نوع علم و دانش را آموخته است.
هوش مصنوعی: در نیمه شب، با دعا و پاسخ‌های الهی، به سوی جوانان باهوش و زیرک حرکت کرده‌ام و از آنها بسیاری از حقه‌ها و تردیدها را آموخته‌ام.
هوش مصنوعی: افرادی که سخن‌های زیاد و بی‌فایده می‌زنند، با وجود اینکه قلبشان به کفر گرایش دارد، سعی می‌کنند وفاداری را به گونه‌ای نشان دهند و خود را در این معنا آموزش داده‌اند.
هوش مصنوعی: زخم‌ها و آتش‌های پنهانی در چشم کهن‌سالان وجود دارد که آنها را همچون آیینه‌ای صاف و روشن نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: تمام آنها در پرتو وجود شمس تبریزی شده‌اند و در نور دیدار او تعلیم یافته‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.