چو از سر بگیرم بود سرور او
چو من دل بجویم بود دلبر او
چو من صلح جویم شفیع او بود
چو در جنگ آیم بود خنجر او
چو در مجلس آیم شراب است و نقل
چو در گلشن آیم بود عبهر او
چو در کان روم او عقیق است و لعل
چو در بحر آیم بود گوهر او
چو در دشت آیم بود روضه او
چو وا چرخ آیم بود اختر او
چو در صبر آیم بود صدر او
چو از غم بسوزم بود مجمر او
چو در رزم آیم به وقت قتال
بود صف نگهدار و سرلشکر او
چو در بزم آیم به وقت نشاط
بود ساقی و مطرب و ساغر او
چو نامه نویسم سوی دوستان
بود کاغذ و خامه و محبر او
چون بیدار گردم بود هوش نو
چو بخوابم بیاید به خواب اندر او
چو جویم برای غزل قافیه
به خاطر بود قافیه گستر او
تو هر صورتی که مصور کنی
چو نقاش و خامه بود بر سر او
تو چندانک برتر نظر میکنی
از آن برتر تو بود برتر او
برو ترک گفتار و دفتر بگو
که آن به که باشد تو را دفتر او
خمش کن که هر شش جهت نور او است
وزین شش جهت بگذری داور او
رضاک رضای الذی اوثر
و سرک سری فما اظهر
زهی شمس تبریز خورشیدوش
که خود را بود سخت اندرخور او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عشق عارفانه نسبت به خدایی اشاره دارد که در همه چیز وجود دارد. شاعر با هر بیت از جلوههای مختلف وجود خداوند سخن میگوید و نشان میدهد که او در هر لحظه و مکان حاضر است. از شادی و شراب در مجالس تا زیباییهای طبیعت و فرامین خداوند، همه تحت تأثیر وجود او هستند. شاعر به تأکید میگوید که هر چیزی که تصور کنیم، در حقیقت سایهای از حقیقت الهی است. در پایان، به شمس تبریزی اشاره میکند که خود را در وجود الهی غرق کرده و نور و روشنایی را در این دنیای تیره و تار به ارمغان میآورد.
هوش مصنوعی: زمانی که من به اوضاع و احوال خودم بپردازم، او هم خوشحال میشود. اگر من به دلم نگاه کنم، او هم معشوق من خواهد بود.
هوش مصنوعی: وقتی که من بدانم که در صلح و صلحخواهی هستم، او شفیع من خواهد بود، اما زمانی که در میدان جنگ باشم، او همچون خنجری در دستم خواهد بود.
هوش مصنوعی: وقتی که به مجلس میروم، شراب و نقل وجود دارد و وقتی به گلستان میروم، عطر او به مشام میرسد.
هوش مصنوعی: هرگاه به مقدار و عمق موجود در وجود شخصی نگاه کنم، میبینم که او مانند سنگهای قیمتی است و وقتی به عمق روح او مینگرم، ارزش و زیبایی او را به وضوح مییابم.
هوش مصنوعی: وقتی به دشت میرسم، سرسبزی و زیباییاش را میبینم و وقتی به آسمان نگاه میکنم، ستارههایش را مشاهده میکنم.
هوش مصنوعی: وقتی که در آرامش و صبر باشم، او در اوج و جایگاه رفیع قرار دارد، و وقتی که از غم و اندوه میسوزم، او مانند آتشی میدرخشد.
هوش مصنوعی: زمانی که به میدان نبرد میرسم، افرادی هستند که از من محافظت میکنند و فرماندهی من را بر عهده دارند.
هوش مصنوعی: وقتی وارد مهمانی میشوم، زمان شادابی و سرحالی است، و در آنجا است که طبیب و موسیقیدان و جام شراب حضور دارند.
هوش مصنوعی: زمانی که برای دوستانم نامه مینویسم، کاغذ و قلم و نویسندهاش را در نظر میگیرم.
هوش مصنوعی: وقتی بیدار میشوم، هوشی تازه و جدید در من به وجود میآید و هنگامی که به خواب میروم، آن هوش جدید وارد خوابم میشود.
هوش مصنوعی: وقتی که به دنبال قافیه برای غزلم میگردم، به یادم میآید که قافیه خود را میسازد.
هوش مصنوعی: هر شکلی که بیرون بیاوری، مانند نقاشی است که قلمش بر روی آن مینشیند.
هوش مصنوعی: هرچقدر که تو با دیدی برتر به مسایل نگاه میکنی، چیزهایی فراتر از آنچه که میبینی نیز وجود دارند.
هوش مصنوعی: برامو تا جایی که میتونی از حرف زدن بیفایده و نوشتن دست بکش و به کسی بگو که بهتر است با او ارتباط برقرار کنی.
هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا در هر سوی تو نور او وجود دارد، و اگر از این شش جانب عبور کنی، داور اوست.
هوش مصنوعی: خوشنودی او، رضایت کسی است که برتری یافته و راز او را در دل پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: شمس تبریز، مانند خورشیدی درخشان است که به شدت تحت تأثیر نور و تابش خود قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.