به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
به گرد غصه و اندوه و بخت بد گردم
چو نیم مست من از خواب برجهم به صبوح
به گرد ساقی خود طالب مدد گردم
به گرد لقمه معدود خلق گردانند
به گرد خالق و بر نقد بیعدد گردم
قوام عالم محدود چون ز بیحدی است
مگیر عیب اگر من برون ز حد گردم
کسی که او لحد سینه را چو باغی کرد
روا نداشت که من بسته لحد گردم
لحد چه باشد در آسمان نگنجد جان
ز پنج و شش گذرم زود بر احد گردم
اگر چه آینه روشنم ز بیم غبار
روا بود که دو سه روز بر نمد گردم
اگر گلی بدهام زین بهار باغ شوم
وگر یکی بدهام زین وصال صد گردم
میان صورتها این حسد بود ناچار
ولی چو آینه گشتم چه بر حسد گردم
من از طویله این حرف می روم به چرا
ستور بسته نیم از چه بر وتد گردم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات و نگرانیهای انسانی صحبت میکند و به دوگانگی بین مادیات و معنویات اشاره میکند. او بیان میکند که بهجای غرق شدن در مشکلات و غمها، باید به دور خالق و حقیقتهای عمیقتر بچرخد. همچنین به محدودیتهای دنيوی اشاره میکند و میگوید که وجود انسان در مقابل بزرگی عالم بسیار کوچک و بیحد است. با این حال، او خود را آزاد میبیند و میخواهد که به دنبال جلال و زیباییهای فراتر از ظاهر برود. شعر به تلاطمهای درونی و جستجوی حقیقت در زندگی اشاره دارد و تأکید میکند که نباید به حسد و رقابت میان صورتها مشغول شد، بلکه باید به وحدت روح و آفرینش توجه کرد.
هوش مصنوعی: اگر به گرد تو نگردم، به گرد خودم میچرخم و در دایره غم، اندوه و سرنوشت ناخوشایند غوطهور میشوم.
هوش مصنوعی: وقتی که نیمهمست هستم و از خواب بیدار میشوم، در صبح به دور ساقی خود جمع میشوم و کمک و یاری میطلبم.
هوش مصنوعی: مردم را به دور یک لقمه محدود و کمی جمع میکنند، اما من خود را به دور خالق بیپایان میآورم و به جانب او میروم.
هوش مصنوعی: جهان چون به قوانین و محدودیتها وابسته است، نگذار عیبی بر من بگذاری اگر من از این محدودیتها خارج شوم.
هوش مصنوعی: شخصی که سینهاش را مانند یک باغ زیبا ساخته است، اجازه نداد که من درون خاک دفن شوم.
هوش مصنوعی: قبر چه اهمیتی دارد وقتی که روح در آسمان جا نمیگیرد؛ من از این جهان فانی به سرعت میگذرم و به ملاقات خداوند میرسم.
هوش مصنوعی: اگرچه آینهام به خاطر گرد و غبار روشن و واضح است، اما بهتر است چند روزی بر روی نمد بمانم.
هوش مصنوعی: اگر در این بهار یک گل به من بدهند، به باغی مبدل میشوم و اگر فقط یکی از وصال را به من عطا کنند، به تعداد زیادی تبدیل میشوم.
هوش مصنوعی: در میان ظواهر و چهرهها، حسادت وجود دارد، اما وقتی که مانند آینه شدم، دیگر نمیتوانم به حسادت فکر کنم.
هوش مصنوعی: من از این دنیای محدود و تنگ که به آن وابستهام آزاد میشوم تا به فضای وسیعتری بروم. من اسیر و محدود نیستم که بخواهم به وضعیت موجود فکر کنم و در آن بمانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.