خواجه چرا کرده‌ای روی تو بر ما تُرُش
زین شکرستان برو! هست کس این جا تُرُش
در شکرستانِ دل قند بود هم خجل
تو ز کجا آمدی ابرو و سیما تُرُش ؟
بر فلک آن طوطیان جمله شکر می‌خورند
گر نپری بر فلک منگر بالا ترش
رستم میدان فکر پیش عروسان بکر
هیچ بود در وصال وقت تماشا ترش
هر کی خورد می صبوح، روز بود شیرگیر
هر کی خورد دوغ هست امشب و فردا ترش
مؤمن و ایمان و دین ذوق و حلاوت بود
تو به کجا دیده‌ای طبله حلوا ترش ؟
این ترشی‌ها همه پیش تو زان جمع شد
جنس رود سوی جنس ترش رود با ترش
والله هر میوه‌ای کاو نپزد ز آفتاب
گرچه بود نیشکر نبود الا ترش
سوزش خورشید عشق صبر بوَد صبر کن
روز دو سه صبر بِهْ مذهب تو با ترش
هر کی ترش بینی‌اش دانک ز آتش گریخت
غوره که در سایه ماند هست سر و پا ترش
دعوه دل کرده‌ای وعده وفا کن مباش
در صف دعوی چو شیر وقت تقاضا ترش
بنگر در مصطفی چونک ترش شد دمی
کرده عتابش عبس خواند مر او را ترش
خامش و تهمت منه خواجه ترش نیست لیک
گه گه قاصد کند مردم دانا ترش
او چو شکر بوده است دل ز شکر پُر ولیک
در ادب کودکان باشد لالا ترش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عاشقانه و دلخوری پرداخته است. شاعر از "خواجه" می‌پرسد که چرا با روی ترش و دلگیر به او نگاه می‌کند، در حالی که در جایی که شکر و شیرینی وجود دارد، نباید کسی ترشرو باشد. هر چه شاعر پیش می‌رود، به تمثیل‌های مختلف و اشاره به لذت‌ها و رنج‌های عشق می‌پردازد. او از میوه‌ها و شیرینی‌ها به عنوان نماد عشق و دل‌خوشی یاد می‌کند و به ترشی که از عدم وفا و سردی می‌آید اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر از خواجه می‌خواهد که وفا کند و تهمت نزند، چرا که در دلش عشق و محبت نهفته است.
هوش مصنوعی: چرا ای آقا، روی تو در برابر ما زشتی می‌کند؟ اینجا جایی است پر از شیرینی و شکر، بس است که تو اینجا عبوس هستی.
هوش مصنوعی: در دل شیرینی‌ها و لذت‌ها، تو چگونه از جایی آمدی که ابروها و چهره‌ات ناخوشایند و عبوس است؟
هوش مصنوعی: در آسمان، همه‌ی پرندگان خوشحال و شیرین‌زبان‌اند، اما اگر تو به آسمان پرواز نکنی، به هیچ‌کدام از آنها نخواهی رسید. پس خودت را بالا ببر و به سمت هدف های بزرگتر برو.
هوش مصنوعی: رستم در میدان فکر هیچ توجهی به عروسان بکر ندارد و در زمان تماشا، ناراحت و دلخور به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر کسی شب هنگام از شراب بنوشد، روزش شیرین و خوش خواهد بود؛ اما اگر کسی دوغ بخورد، امشب و فردا حالش ناخوش و تلخ خواهد بود.
هوش مصنوعی: ایمان و دین برای مؤمنان شور و شوق و لذتی شیرین است. تو کجا دیده‌ای که چیز شیرینی مثل حلوا، تلخ باشد؟
هوش مصنوعی: این ترشی‌ها همه به دلیل تو به وجود آمده‌اند. همان‌طور که رودخانه‌ها به سمت محتوای ترش می‌روند، احساسات و اوضاع من نیز به سمت تلخی و ترش‌طعم شدن متمایل شده است.
هوش مصنوعی: به خدا سوگند هر میوه‌ای که زیر آفتاب نرسد، حتی اگر نیشکر باشد، تلخ خواهد بود.
هوش مصنوعی: عشق مانند آفتاب تندی است که می‌سوزاند، اما صبر کردن می‌تواند به تو کمک کند. پس چند روزی صبر کن و با سختی‌های عشق روبرو شو، زیرا این چالش‌ها جزو مسیر تو هستند.
هوش مصنوعی: اگر کسی را ترشرو ببینی، بدانی که او مثل میوه‌ای نارس است که از گرما و آتش فرار کرده و در سایه مانده است؛ همین حالتی که در او دیده می‌شود نشانه‌ای از سر و پا بودن اوست که به حالتی ترش درآمده است.
هوش مصنوعی: ای دل، وعده‌ای که داده‌ای را انجام بده و در زمان درخواست، مانند شیر، تندخو و عبوس نباش. به جای اینکه در صف دعوا بایستی، وفاداری و صداقت را نشان بده.
هوش مصنوعی: به مصطفی نگاه کن که وقتی در یک لحظه ناراحت شد، به او گفتند که عبس و غمگین است.
هوش مصنوعی: بی‌صدا باش و به کسی اتهام نزن، چون هرچند او به نظر ترش و عبوس می‌آید، اما گاهی پیام‌هایی برای افراد باخبر می‌فرستد.
هوش مصنوعی: او مانند شکر است و دلش از خوشی و شکر پر شده، اما در ادب و رفتار مثل کودکان، گاهی ممکن است ترش و ناپسند باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.