بخش ۸۵ - تعجیل فرمودن پادشاه ایاز را کی زود این حکم را به فیصل رسان و منتظر مدار و «ایام بیننا» مگو کی «الانتظار موت الاحمر»، و جواب گفتن ایاز شاه را
گفت ای شه جملگی فرمان تراست
با وجود آفتاب اختر فناست
زهره کی بود یا عطارد یا شهاب
کو برون آید به پیش آفتاب
گر ز دلق و پوستین بگذشتمی
کی چنین تخم ملامت کشتمی
قفل کردن بر در حجره چه بود
در میان صد خیالیی حسود
دست در کرده درون آب جو
هر یکی زیشان کلوخ خشک‌جو
پس کلوخ خشک در جو کی بود
ماهی‌یی با آب عاصی کی شود
بر من مسکین جفا دارند ظن
که وفا را شرم می‌آید ز من
گر نبودی زحمت نامحرمی
چند حرفی از وفا واگفتمی
چون جهانی شبهت و اشکال‌جوست
حرف می‌رانیم ما بیرون پوست
گر تو خود را بشکنی مغزی شوی
داستان مغز نغزی بشنوی
جوز را در پوستها آوازهاست
مغز و روغن را خود آوازی کجاست
دارد آوازی نه اندر خورد گوش
هست آوازش نهان در گوش نوش
گرنه خوش‌آوازی مغزی بود
ژغژغ آواز قشری کی شنود
ژغژغ آن زان تحمل می‌کنی
تا که خاموشانه بر مغزی زنی
چند گاهی بی‌لب و بی‌گوش شو
وانگهان چون لب حریف نوش شو
چند گفتی نظم و نثر و راز فاش
خواجه یک روز امتحان کن گنگ باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، گوینده به حاکم یا شاه می‌گوید که او فرمانروایی است که تمامی دستوراتش مورد احترام و اجرای دیگران قرار دارد، اما در عین حال بیان می‌کند که وجود آفتاب باعث می‌شود دیگر ستاره‌ها کم‌نور شوند. او به عنوان یک شخص عادی، از مشکلاتی چون حسد و بدگمانی دیگران رنج می‌برد و خود را در حال تحمل جفا و اتهام می‌بیند.
سپس به مفهوم وفا و صداقت اشاره می‌کند که از او انتظار می‌رود، و اعتراف می‌کند که در جهانی پر از شبهه و پیچیدگی، او به دنبال بیان حقیقت و وفاداری است. در ادامه، به مقایسه‌ای بین سختی‌های زندگی و زیبایی‌های درونی مثل مغز و صدای خالص می‌پردازد و تأکید می‌کند که برای درک عمیق‌تر، گاهی باید خاموش بود و به درون خود نگریست. او به این نتیجه می‌رسد که فهم واقعی در سکوت و درون‌نگری نهفته است.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، همه چیز تحت فرمان توست و حتی با وجود آفتاب، ستاره فنا ناپذیر وجود دارد.
هوش مصنوعی: ستاره زهره، عطارد یا شهاب کجا هستند که بتوانند در برابر نور خورشید خود را نشان دهند؟
هوش مصنوعی: اگر از لباس‌های کهنه و بی‌ارزش عبور کرده بودم، آیا این‌قدر ملامت و سرزنش را تحمل می‌کردم؟
هوش مصنوعی: قفل کردن در حجره، چه معنایی دارد وقتی که در میان صد خیالی حسود وجود دارد؟
هوش مصنوعی: دستشان را داخل آب چال کرده‌اند و هر کدام از آنها یک سنگ خشک از آب بیرون می‌آورند.
هوش مصنوعی: در این عالم، وقتی چیزی به‌ظاهر سخت و بی‌فایده است، نمی‌توان انتظار داشت که از آن چیزی زنده و پرجنب‌وجوش بیرون بیاید. مانند اینکه از یک سنگ خشک، ماهی‌ای که در آب شنا می‌کند، نمی‌توان به‌دست آورد.
هوش مصنوعی: بر من بیچاره بدی می‌کنند، به این دلیل که فکر می‌کنند وفاداری از من شرمنده است.
هوش مصنوعی: اگر تحمل سختی‌های عشق نبود، شاید چند کلمه‌ای از وفا نمی‌گفتم.
هوش مصنوعی: چون جهان پر از شباهت‌ها و شکل‌هاست، ما سخن می‌گوییم و حرف‌هایمان را فراتر از ظاهر مطرح می‌کنیم.
هوش مصنوعی: اگر خودت را بشکنی و با مشکلات رو به رو شوی، می‌توانی از آن تجربیات درس بگیری و داستان‌های ارزشمندی برای خود بسازی.
هوش مصنوعی: در پوست گردو صداهایی وجود دارد، اما خود مغز و روغن گردو صدایی ندارند.
هوش مصنوعی: یک صدایی وجود دارد که به گوش نمی‌رسد، اما این صدا به گونه‌ای است که در دل می‌نشیند و لذت خاصی را به انسان منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر تنها آواز زیبا باشد، اما محتوا و فکر نداشته باشد، چه کسی به شنیدن آن خواهد پرداخت؟
هوش مصنوعی: صدای زنگ زدن را تحمل می‌کنی تا در نهایت به نقطه‌ای برسد که به طرز آرامی به قلب فردی نفوذ کنی.
هوش مصنوعی: گاهی بی‌صدا و بدون شنیدن باش، سپس ناگهان مانند کسی که شراب نوشیده، سرزنده و شاداب شو.
هوش مصنوعی: چندین بار درباره نظم و نثر و اسرار سخن گفتی، اما ای خواجه، یک بار امتحان کن و خاموش باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.