خدا اگر چه ز پاکان دعا قبول کند
دعا کنم من و گویم خدا قبول کند
فشاند آن که ز ما آستین رد به دو کون
کجا نیاز من بینوا قبول کند
ز روی ساعد سلطان پریده شهبازی
چگونه طعمه ز دست گدا قبول کند
در خز این درد و دوا چه بگشایند
که غیر بی جگر آنجا دوا قبول کند
بلا و عافیت آیند اگر به معرض عرض
حریف عشق بلاشک بلا قبول کند
مکن قبول ز کس دعوی محبت پاک
که درد را بگذارد دوا قبول کند
اگر قبول کند مرد هر کجا دردیست
کسی که درد ندارد کجا قبول کند
فقیه قابل عفو و فقیر نا قابل
ازین میانه کرم تا که را قبول کند
شوم چو محتشم از مقبلان راه خدا
گرم به بندگی آن بی‌وفا قبول کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوع دعا و پذیرش آن توسط خداوند پرداخته است. شاعر می‌گوید که دعا اگر از دل پاکان و نیکان باشد، قبول می‌شود، اما او با تردید دعا می‌کند و فکر می‌کند آیا خدا دعاهای او را قبول می‌کند یا نه. او به جستجوی نشانه‌هایی از قبول دعا در زندگی خود می‌پردازد و به مشکلات و دردهایی که انسان‌ها دارند اشاره می‌کند. شاعر به تضاد بین وضعیت فقرا و غنی‌ها و همچنین عشق و دردها می‌پردازد و نهایتاً به این نتیجه می‌رسد که بدون پذیرش واقعی و محبت واقعی، دعاها و خواسته‌ها بی‌اثر می‌مانند. در پایان، شاعر آرزوی بندگی و محبت واقعی به خداوند را دارد.
هوش مصنوعی: خداوند دعاهای خالص و پاک را می‌پذیرد، اما من هم دعا می‌کنم و از او می‌خواهم که دعای من را قبول کند.
هوش مصنوعی: کسی که با ما ارتباط دارد، شاید در دو مکان حضور داشته باشد؛ اما جایی را پیدا نمی‌کند که به نیاز من، که در عذابم، رسیدگی کند.
هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که پرنده‌ای زیبا و بزرگ که بر بازوی یک سلطان نشسته، طعمه‌ای از دستان یک گدا بپذیرد؟
هوش مصنوعی: در این وضعیت درد و درمان چه راه حلی می‌توان پیدا کرد، وقتی فقط کسی که جگرش نمی‌سوزد می‌تواند درمان را بپذیرد؟
هوش مصنوعی: اگر مشکلات و نعمت‌ها به صحنه عشق بیایند، به طور قطع عشق مشکلات را پذیرا خواهد شد.
هوش مصنوعی: هیچ‌گاه ادعای عشق پاک کسی را قبول نکن، چرا که اگر درد وجود داشته باشد، مسکن فقط به‌معنای قبول درد اوضاع نخواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر مردی درد و رنجی را بپذیرد، نشانه‌ی آن است که کسی دیگر که از درد رنج نمی‌برد، نمی‌تواند به آسانی مرهمی برای آن درد باشد.
هوش مصنوعی: فقیهی را می‌توان بخشید و بر او گذشت، اما فقیر قابل گذشت نیست. از میان این دو، سخاوت و کرم تا چه کسی را بپذیرد.
هوش مصنوعی: من مثل محتشم، از کسانی که به راه خدا می‌آیند، شوم و در حال بندگی آن بی‌وفا، گرم و مشتاق به پذیرش او باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.