باده بده ساقیا ولی ز خم غدیر

چنگ بزن مطربا ولی بیاد امیر

بلبل نطقم چنان قافیه پرداز شد

که زهره در آسمان بنغمه دمساز شد

نسیم رحمت وزید، دهر کهن شد جوان

نهال حکمت دمید پر ز گل ارغوان

وادی خم غدیر منطقۀ نور شد

یا ز کف عقل پیر تجلی طور شد

شاهد بزم ازل شمع دل جمع شد

تا افق لم یزل روشن از آن شمع شد

چون بسر دست شاه شیر خدا شد بلند

بتارک مهر و ماه ظل عنایت فکند

مژده که شد میر عشق وزیر عقل نخست

بهمت پیر عشق اساس وحدت درست

فاتح اقلیم جود بجای خاتم نشست

یا بسپهر وجود نیر اعظم نشست

صاحب دیوان عشق عرش خلافت گرفت

مسند ایوان عشق زیب و شرافت گرفت

جلوه بصد ناز کرد لیلی حسن قدم

پرده زرخ باز کرد بدر منیر ظلم

بهر که مولی منم علی است مولای او

نسخۀ اسما منم علی است طغرای او

طور تجلی منم سینۀ سینا علی است

سیر انا الله منم آیت کبری علی است

حلقۀ افلاک را سلسله جنبنان علی است

سید لولاک را علی وزیر و ظهیر

در حرم لا مکان خلوت بزم علی است

روی زمین و زمان بنور او مستنیر

قوس صعود و نزول حلقه ابروی اوست

نقد نفوس و عقول ببارگاهش حقیر

سر سوید ای او منزه از چند و چون

صورت و معنای او نگنجداند و ضمیر

موسی عمران عشق طالب دیدار اوست

کیست سلیمان عشق بر در او؟ یک فقیر!

گرچه براق خیال در تو ندارد مجال

ولی ز آب زلال تشنه بود ناگزیر