|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به رابطه عاطفی با کبوتر اشاره می‌کند و تأکید دارد که نباید به خاطر آرزوهای شخصی به زیر دستان خود بی‌توجهی کرد. همچنین بیان می‌کند که تجربه‌هایی که از کبوتر خود می‌آموزیم، اهمیت زیادی دارد. به‌عبارتی، درک و یادگیری از این روابط می‌تواند به ما کمک کند.
هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی تو به کبوتر، نباید تو را از محبت و احترام به خدمتگزار خودت بازدارد.
هوش مصنوعی: هر زمان که بخواهی، می‌توانی دوباره به خودت برگردانی کسی را که از خود دور کرده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر یاد نگیری که چگونه از کبوتر خود استفاده کنی، رفت و آمد به نزد کسی مانند رهی بی فایده خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر به دوزخ فرستی از درِ خویش
میروم نی به پای بر سر خویش
خامه برداشت پای تا سر خویش
بر پرندی نگاشت پیکر خویش
خواست تا آفتابه زر خویش
به بر او فرستد از بر خویش
هم کله کج نهاد بر سر خویش
هم قبا چست کرد در بر خویش
قطره دارد دلی فراخور خویش
بحر را هم دلی ست در بر خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.