هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق خود، که به لعل و گل لاله تشبیه شده، اشاره می‌کند. او از حسرت و اشتیاق خود نسبت به میوه‌هایی چون شفتالو و سیب صحبت می‌کند و به تأثیر عشقش بر روح و حالت خود اشاره می‌کند. رنگ چهره‌اش به زیبایی بهار و اشک‌هایش به دانه‌های انار تشبیه شده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق خود، که به لعل و گل لاله تشبیه شده، اشاره می‌کند. او از حسرت و اشتیاق خود نسبت به میوه‌هایی چون شفتالو و سیب صحبت می‌کند و به تأثیر عشقش بر روح و حالت خود اشاره می‌کند. رنگ چهره‌اش به زیبایی بهار و اشک‌هایش به دانه‌های انار تشبیه شده است.
هوش مصنوعی: ای لعل تو، مثل لاله‌ای در باغ بهاری، من هم به خاطر تو شبیه به درخت بادام می‌شوم، همان‌طور که از آب باران مست و سرمست می‌شوم.
هوش مصنوعی: در آرزوی شفتالو هستم، ای سیب با رنگ زنخ! اشک‌های من مانند دانه‌های انار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند حدیث قامت و زلف نگار
تا کی باشی تو طالب بوس و کنار
گر زانکه نه‌ای دروغزن عاشق‌وار
در عشق چو او هزار چون او بگذار
گفتم: که بیا وعده دوشینه بیار
ورنه بخروشم از تو اکنون چو هزار
گفتا: دهم ای همه جفا، نک زنهار!
آواز مده که گوش دارد دیوار
ای عاشق دل سوخته اندوه مدار
روزی به مُراد عاشقان گردد کار
با عشق بتان چو اوفتادت سروکار
خورشید شود همان بشادی بیدار
از دولت و از روز بهی دل بردار
عاشق نبود روز بد و دولت یار
بسیار شنیدم من و دیدم بسیار
کاشفته ببود بر تو از هر سو کار
آخر فلکت پشت شد و گیتی یار
تو شاد شدی مخالف و دشمن زار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.