آنی که بهیچ کس تو چیزی ندهی
صد چوب مغل خوری پشیزی ندهی
سنگی که بدان روغن بزرک گیرند
گر بر شکمت نهند تیزی ندهی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آنی که بهیچ کس تو چیزی ندهی
صد چوب مغل خوری پشیزی ندهی
سنگی که بدان روغن بزرک گیرند
گر بر شکمت نهند تیزی ندهی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که اگر فردی هیچ کمکی به دیگران نکند و از خود چیزی نشان ندهد، در عوض مشکلات و سختی‌های زیادی را تجربه خواهد کرد. به عبارتی، اگر انسانی خودخواه و بی‌تفاوت باشد، باید منتظر عواقب منفی آن باشد.
هوش مصنوعی: اگر تو به کسی چیزی ندهی و در کارهای نیک دخالت نکنی، عاقبت با مشکلات زیادی رو به رو می‌شوی و روحی آزرده پیدا خواهی کرد.
هوش مصنوعی: اگر سنگی را به روغن بزرک آغشته کنند و روی شکم شما بگذارند، نمی‌تواند به شما آسیبی بزند و تیزی ایجاد کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نسبت به خودت عقل و تمیزی ندهی
یعنی در قیمتت پشیزی ندهی
فردا بازار خودفروشی است کساد
امروز بهار خویش چیزی ندهی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.