مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۶۷

آنی که بهیچ کس تو چیزی ندهی

صد چوب مغل خوری پشیزی ندهی

سنگی که بدان روغن بزرک گیرند

گر بر شکمت نهند تیزی ندهی