مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۱۴ برخیز و بیا که حجره پرداخته ام وز بهر تو پرده ای خوش انداخته ام با من بشرابی و کبابی در ساز کاین هر دو ز دیده و ز دل ساخته ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر دعوت می‌کند که بیاید و با هم لحظاتی دلپذیر را سپری کنند. او از آماده‌سازی جایی برای مهمان سخن می‌گوید و به عشق و نوشیدنی و غذا اشاره می‌کند که همه این‌ها از احساسات و محبت او به مهمان نشأت گرفته است.
هوش مصنوعی: بیا و بلند شو، چون من جایی را برای تو آماده کرده‌ام و برای تو با ظرافت و زیبایی تزیینش کرده‌ام.
هوش مصنوعی: با من از شراب و کبابی بگو و بخوان، زیرا که من این دو را از دل و نگاه خود ساخته‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هم در ره معرفت بسی تاخته‌ام
هم در صف عالمان سر انداخته‌ام
چون پرده ز پیش خویش برداشته‌ام
بشناخته‌ام که هیچ نشناخته‌ام
برخیز و بیا که هجره پرداخته‌ام
وز بهر تو پردهٔ خوش انداخته‌ام
با من به شرابی و کبابی در ساز
کین هر دو ز دیده و ز دل ساخته‌ام
تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام
در آتش دل چو آب بگداخته‌ام
مانند رباب دل بپرداخته‌ام
تا زخمهٔ زخم عشق خوش ساخته‌ام
دیر است که با غم تو در ساخته‌ام
پنهان ز تو با تو عشقها باخته‌ام
زان با تو نگفته‌ام که هرگز خود را
شایسته خدمت تو نشناخته‌ام
عمریست که با غم تو در ساخته‌ام
پنهان ز تو با تو عشقها باخته‌ام
زآن با تو نگفته‌ام که هرگز خود را
شایستهٔ حضرت تو نشناخته‌ام
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.