چرخ نداند در و دیوار کس
تکیه به دیوار و درش کرده بس
مردم یک خانه و صد خرمی
خانهٔ یک مردم و صد مردمی
چتر شه آنست که شد چرخ ماه
چرخ مه این است که شد چتر شاه
ور قلم از سحر زبان بر کشم
سحر زبان را به قلم در کشم
آب فرو ماند چو کوه از شهاب
کوه درامد به تزلزل چو آب
چشم پدر بهر جگر گوشه تر
گوشهٔ هر چشم شده پر جگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری از حافظ شیرازی است که به موضوعاتی مانند تکیه بر دیگران، زندگی اجتماعی، و احساسات عمیق انسانی میپردازد. در این شعر، شاعر به مفهوم وابستگی و ارتباطات انسانی اشاره میکند و بیان میدارد که انسانها به یکدیگر نیاز دارند. همچنین او به تضادهای طبیعی و روحی زندگی، مانند استحکام کوه و تزلزل آب، و همچنین احساسات پدرانه و محبت به فرزندان اشاره میکند. در نهایت، این متن به توازن و هماهنگی در زندگی اجتماعی و فردی تاکید دارد.
هوش مصنوعی: زندگی و زمانه به هیچ چیز و هیچ کس وابسته نیست و هر کسی باید متکی به خودش باشد. در این دنیا، هیچ چیز دائمی و ثابت نیست و باید مراقب باشیم که فقط به خودمان تکیه کنیم.
هوش مصنوعی: مردم یک خانه زندگی میکنند و در آنجا شادیهای زیادی وجود دارد، اما شادیهای یک خانه میتواند به صد نفر هم منتقل شود و برای آنها خوشایند باشد.
هوش مصنوعی: چتر پادشاه همانند چرخ ماه است، مانند اینکه مجلس شاه مانند چتر محافظی برای او فراهم کرده است.
هوش مصنوعی: اگر با قلمی جادویی از قدرت کلام پرده بردارم، قدرت کلام را با قلمم به تصویر میکشم.
هوش مصنوعی: آب در برابر کوه، مانند کوهی است که از برخورد شهاب سنگ به لرزش درآمده باشد. اینجا اشاره به ناپایداری و تزلزل در مقابل قدرت و عظمت دارد.
هوش مصنوعی: چشم پدر برای فرزند عزیزش پر از غم و اندوه است و به خاطر او، هر گوشه چشمانش پر از حسرت و درد شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.