لاله پیش رخت کله بنهد
مشک تر زان خط سیه بنهد
غنچه در نوبت جوانی تو
سر نبیند، اگر کله بنهد
چشم نرگس که خویشتن بین است
دیده پیشت به خاک ره نهد
جزیه روی چون گلت هر سال
بوستان بر بهار گه بنهد
شب که آبستن است از خورشید
پیش صبح رخ تو زه بنهد
تو مرا کشتی و به گردن او
خون من کو ترا گنه بنهد
بوسه ها دزدد از لبت خسرو
وز برای رکاب شه بنهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی معشوق و تأثیر او بر طبیعت و روحیات خود اشاره می‌کند. او از لحظات زیبای عشق، بوسه‌ها و احساسات عمیق صحبت می‌کند. معشوق را به گل و بهار تشبیه می‌کند و می‌گوید که چطور زیبایی او در دل شب، صبح را زنده می‌کند. شاعر همچنین به تأثیر عشق بر خود و دردهایی که در این راه دارد اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه معشوق باعث شادی و غم‌های اوست. در نهایت، او خواهان نزدیکتر شدن به معشوق و درک عمیق‌تری از وجود اوست.
هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و جذاب تو آن‌قدر دل‌انگیز و دل‌نشین است که گویی گلی زینت‌دار با عطری خوش در مقابل چهره‌ات سر تعظیم فرود می‌آورد و از تیرگی خطی که بر روی گونه‌ات است، خود را به خاک می‌افکند.
هوش مصنوعی: اگر غنچه ای در انتظار جوانی ات باشد، آن را نخواهد دید اگر سر بر زمین بگذارید.
هوش مصنوعی: چشمان نرگس که خود را از طریق زیبایی‌اش می‌بیند، نسبت به تو ارزش قائل است و خود را به خاک پای تو می‌اندازد.
هوش مصنوعی: هر سال در بهار، همان‌طور که گل‌ها در باغ شکفته می‌شوند، تو هم به زیبایی و شکوه خود ادامه می‌دهی.
هوش مصنوعی: در شب که آماده‌ی طلوع صبح است، چهره‌ی تو مانند هدیه‌ای از نور خورشید نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: تو باعث مرگ من شدی و حالا خون من به گردن او افتاده است. آیا تو نمی‌دانی که این بار گناه بر دوش او خواهد بود؟
هوش مصنوعی: بوسه‌ها از لب‌های تو همانند دزد، فرار می‌کند و به خاطر خدمت به شاه، بر زین اسب می‌نشیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.