هر که بر گفته تو گوش نهاد
ز آتش دل به سینه جوش نهد
رویت از زلف عنبرین مه را
حلقه بندگی به گوش نهد
سرو ثابت قدم به پیش قدت
نتواند که پا به هوش نهد
خلق را لعلت از شکر بکشد
خونبها بر شکر فروش نهد
نیش زنبور غمزه تو خورد
از لبت هر که دل به نوش نهد
شد خیال تو راست با خسرو
روزی از کج نهد، به دوش نهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عشق و زیبایی معشوق می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که هرکس به سخنان محبوبش گوش می‌دهد، آتش عشق در دلش شعله‌ور می‌شود. زیبایی محبوب، همچون زلفی نرم و خوشبو، او را به بندگی خود می‌کشاند. در برابر قامت معشوق، دیگران نمی‌توانند ایستادگی کنند و زشتی‌ها را در برابر زیبایی او کم ارزش می‌یابند. همچنین، با اشاره به رابطه شیرین عشق، شاعر می‌گوید که کسی که از لبی شیرین می‌نوشد، طعم عشق را می‌چشد و سرانجام خیال محبوبش در دلش پابرجاست.
هوش مصنوعی: هر کسی که به سخن تو توجه کند، آتش عشق در دلش شعله‌ور می‌شود و احساساتش به شدت فوران می‌کند.
هوش مصنوعی: چهره‌ات مثل ماهی است که زلف‌های خوشبو و مشکی‌اش را به عنوان نشانه‌ای از بندگی بر گوشش قرار داده است.
هوش مصنوعی: هیچ درختی به استواری تو نمی‌تواند به اندازه تو قد برافراشته و محکم بایستد.
هوش مصنوعی: مردم به خاطر زیبایی و ارزش‌گذاری بر آن، از شکر دندان‌گیر ناامید می‌شوند و هزینه‌ی خونبها را بر دوش فروشنده‌ی شکر می‌گذارند.
هوش مصنوعی: هر کسی که دلش را به لبخند و زیبایی تو بسپارد، طعم تلخ غم و درد را مانند نیش زنبور احساس خواهد کرد.
هوش مصنوعی: یاد تو به حقیقت پیوسته و به مانند خسرو، روزی از راهی ناهموار بر دوش خودش می‌نهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.