ای دستت از نگار سفید و سیاه و سرخ
وی چشمت از خمار سفید و سیاه و سرخ
از برگ و از سپاری و از رنگ چونه شد
دندان آن نگار سفید و سیاه و سرخ
رفتی و در فراق تو چشمم ز گریه گشت
چون ابر نوبهار سفید و سیاه و سرخ
سازم نثار آن رخ زیبا، گرم بود
در کیسه صد هزار سفید و سیاه و سرخ
خسرو ردیف این غزل از بهر امتحان
آورده در قطار سفید و سیاه و سرخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و رنگ‌های مختلف اشاره دارد و از احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق می‌گوید. شاعر، دستان و چشمان معشوق را به رنگ‌های سفید، سیاه و سرخ توصیف می‌کند و فقدان او را با گریه و اندوهی مشابه ابر بهاری مقایسه می‌کند. او همچنین به زیبایی چهره معشوق و تلاش برای بیان این زیبایی با استفاده از رنگ‌ها و تصاویری شاعرانه اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر نام خسرو را آورده و به انگیزه‌ای برای امتحان و ارزیابی این احساسات اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای دستانت از زیبایی‌های مختلف، چه روشن و چه تیره، و چشمانت از حالت‌های گوناگون، چه شفاف و چه غمگین، پر است.
هوش مصنوعی: دندان آن معشوق زیبا از ترکیب رنگ‌ها و مواد مختلف ساخته شده است، که به مانند برگ، سپار و رنگ‌های سفید، سیاه و قرمز به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: پس از رفتنت، دیدم که چشمانم از گریه مثل ابرهای بهار شده، در حالی که هم سفیده، هم سیاه و هم سرخ.
هوش مصنوعی: من برای آن چهره‌ی زیبا چیزی بسیار ارزشمند و گرانبها را قربانی می‌کنم، که در کیسه‌ام شامل صد هزار سکه سفید، سیاه و سرخ است.
هوش مصنوعی: خسرو با هدف آزمایش، این غزل را در میان رنگ‌های سفید، سیاه و قرمز قرار داده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شد باغ از بهار، سفید و سیاه و سرخ
مرغان شاخسار، سفید و سیاه و سرخ
دارم ز گریه در ره شوق تو دیده ای
چون ابر نوبهار، سفید و سیاه و سرخ
صد رنگ موج جلوه درین بحر می کند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.