|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حسرت و عاطفه شدید شاعر است. او از گل (نماد معشوق) میخواهد که در آغوشش نرمی و لطافت را حس کند و به رنگ خون دلش پی ببرد. شاعر به سوختگی جگر لاله اشاره میکند که نشاندهنده درد و رنج اوست. احساسات عمیق و سوزان او بر دل سنگین شده و او را در حال مستی و بیتوجهی به گذشته نشان میدهد. در نهایت، او به گریه و اشکهایش اشاره دارد که باعث زنگ زدگی مژههایش شده است. از این طریق، شاعر درد و رنج خود را به زیبایی به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: ای گل زیبایی که در آغوشم به شدت فشردهای، بدان که لباس تو از رنگ دل غمگین تو نقش بسته است.
هوش مصنوعی: سوزش جگر گل لاله ناشی از این است که آه من آتش را در دل سنگ ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی: هرگز کسی به کمک و حمایت از او نخواهد آمد و او با رضایت به غرق شدن در مستی و بیخیالی پرداخته و کنترل خود را از دست داده است.
هوش مصنوعی: از نشانههای کوچکی که نشانه زنگزدگی است، میتوان فهمید که چقدر اشکهای من باعث شده مژههایم آسیب ببینند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.