|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق خود میخواهد که به او توجه کند و او را در آغوش بگیرد. او از مهماننوازی و لطف معشوق سخن میگوید و به او پیشنهاد میکند که به زیباییهای خود و دلش بپردازد. شاعر به زیباییهای طبیعت و عشق اشاره میکند و بیان میکند که احساسات عمیقتری در زندگی و عشق وجود دارد. در نهایت، او خواهان توجه و شناخت بیشتری از سوی معشوق است.
هوش مصنوعی: من خسته را به خود بپذیر و امروز را به من بده، تا ببینم چه میشود.
هوش مصنوعی: نمیفهمی که باده بنوشی، اما بهتر است که در آینه نگاهی به خودت بیندازی و در دنیای زیبایی که در اطرافت است، تفکر کنی و ببینی.
هوش مصنوعی: به تماشای زیباییها و رازهای درون خود بپرداز؛ همانطور که مه در آغوشش پنهان شده، تو نیز میتوانی به عمق وجودت نگاهی بیندازی و بیابی که چه چیزهایی در درونت نهفته است.
هوش مصنوعی: اگر در دندان تو یکی نشکند، پس خودت باید زیر دندان خودت را ببینی و درک کنی.
هوش مصنوعی: چه بگویم که خسرو (پادشاه) از آنِ من است؟ من خسته و دلشکسته را از آن خود کن و ببین چگونه حال من تغییر میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.